чини (гл.) - намерно (прил.)

Се чини намерно ги завлечуваше и излудуваше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ти се чинеше намерно сѐ убиваа, сѐ изгазуваа и уништуваа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Без возбудување, девојката со насмевка (а сепак се чини намерно бавно) ја навлекува нараменицата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И не настрадуваа само житјата и бавчите, туку и овчарските кучиња: ќе се здавеше некој овчарски пес со нивните, со `ртките и со загарите, а тие ќе го земаа на нишан со пушката и наместо мртов ќе го оставеа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)