чека (гл.) - го (зам.)

Чекајќи го изгрејсонцето, на мојот полусвесен кантар, го мерев времето, ја мерев тежината на македонската сага: тешка претешка!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Полека ме кренаа, ме седнаа на клупата каде пред малку сите седевме и чекајќи го водачот безгрижно разговаравме - сите во еден глас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сѐ друго станало сосем безлично...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сал туку си увкав во дланките чекајќи го да дојде Владимир Пиштало, да удриме набрзина по еден натпревар во брзо и долго воздивнување, една воздишка еден век, па потем да ги напоиме воздишките со домашно вино во траторијата Мадона, ем да ги напоиме, ем да им испееме по некоја нашинска, (нашите песни се нагрнати со топли ќебиња) ама не ни текна да прашаме дали воопшто важат резервациите кога е ноќ на смрзнатите графикони во Венеција САН МИКЕЛЕ: СТРАВИНСКИ И БРОДСКИ ВО ЕДНА ПЕСНА Тие двајцата, најпосле се најдоа под една сенка, тука, на гробиштата на островот Сан Микеле, на пет минути со бродче од плоштадот Свети Марко во Венеција.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Не беше зима а беше смрзнувачка таа ноќ на Мостот на воздишките во Венеција.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Јован и Шаќир веќе се спремаа да му одат на свети Петрета, но кога го слушнаа и гласот на конзулот, просто се здрвија на место.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Добро донесе Ала да свршиме еден голема работа, — и во кратко му ја опиша целата работа со комитите што се во куќава, а не чекајќи го конзулот да проговори, нададе да вика: — Еве и ефенди конзулот ваш, бре пезевенци!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сите ги завртоа очите горе по улицата откаде се зададоа шест наоружани луѓе и двајца селани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Разговарајќи така, и чекајќи го муљазимот или некој од чаушите, наеднаш се направи буричканица меѓу селаните.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бахтијар може да биде замајан еден два дена, на третиот чекајте го по цело Мариово и Селечка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мнозина тука се фаќаат во расчекор, мнозина сцицелуваат чекајќи го ѕвонот на соленото ѕвоно оти, нели, катедрала без камбанарија и без ѕвоно не ја личи.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Со овие мисли и со речиси утврдена мисија, тој се упати дома... II Татко се врати од првата прошетка низ градот, а Мајка, чекајќи го загрижена, на чардакот, по напорниот ден, ја беше фатило лесна дремка.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Грдан сè почесто одеше во библиотеката, сè подолго седеше во читалната - навраќајќи по инерција на ручек во студентската менза, каде што незадоволните студенти тропаа со лажиците по лимените порции чекајќи го својот мршав оброк.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Лежејќи загледани нагоре тројца војници си одбираат по една ѕвезда и секој ам се искачува кон неа Три жолти цветови се нишаат на ридот пред нив како три слатки збора на нивната татковина Утринум, една песна за неа и кришум место точка на крајот на песната ЧЕКАЈЌИ ГО СИНОТ „Сите патеки во пеколот да би раззеленеле чекајќи те“ (Ирска здравица) Таа со бела шамија на главата Тој со бели коси Седнати еден спроти друг Под дрвото во дворот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сите патеки во пеколот раззеленеа чекајќи го.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Чекај го синко! - рече баба му, го лупна по обравчињата и го испрати в бавча да си игра.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Што си ти: дух или нешто слично? – продолжи со зачудувачки тон во гласот да прашува Еразмо, додека срцето од страв му биеше како лудо, чекајќи го одговорот на старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Бродот ќе ја однесе мојата душа во новиот свет во времето кое наближува, јас ќе останам во времето минато за да коленичам и да молитвам чекајќи го Потопот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Го проколнувам јас човекот човекот кој со дланки душата ми ја стопи ме остави ко ранета птица вечно да патам... а црвените патеки оставаа траги на згаснато тело траги на мртва љубов и затворено срце кое пати и чека го чека човекот со белиот коњ.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Не чекајќи го одговорот, Рада продолжи со предизвикот, наведувајќи го Томо на потенок мраз.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чекајќи го тоа време, еве поминаа две децении, а јас не успеав да накалапам пари како листови од тутун, мазни и со исправени рабови и наредени по вредност и големина како за уплата на дневен пазар во банка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Подоцна, пак ги сетив сите симптоми, како од учебник по кардиологија, и се счучулив, чекајќи го крајот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Го положија на одарот во гостинската одаја и зашто добија заповед да не смеат да тажат, за да не го вознемират суланот запалија свеќи, ги склопија дланките и чекајќи го времето кога ќе си одат Турците од Потковицата, немо молеа за душата на покојникот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Иако беше свртена кон мене иако не можев да и ги видам очите,таа гледаше преку мене и низ мене чекајќи го оној, вистискиот, да и вдахне живот, да врати крв и надеж во нејзиниот призрак.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Чекајќи го возот за Брно, на Богдан сѐ повеќе му напнуваше бесот и јадот на душата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тогаш Мајка, чекајќи го Татко, уште еднаш се најде со своите чеда пред затворената врата на судбината, откако ја минавме среќно границата испишана под водата на езерото и според сказните во кои ние децата верувавме дека била чувана од триглав змеј, кој се будел на секое минување на границата и ги повлекувал барките на дното, веруваше и сега, како и тогаш, кога ги искажа сите молитви од дното на душата, дека Бог и овој пат е на страна на мајките кои тој ги испратил за да си ги спасуваат своите чеда.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка речиси несвесно, несетум ја симна врската клучови од вратот, држејќи го во едното крило своето најмало чедо во студената ноќ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се свртев кон мојот адвокат кој гледаше во судијката чекајќи го нејзиниот прв збор и, преку неколкуте ретки влакна на тилот зад неговата речиси гола глава, ни се пресретнаа погледите со Ема.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Останатите шест девојки користеа пиш-пауза во густежот високи треви крај мотелот, се довикуваа и се смееја со гласови кои се мешаа со крекањето на жабите од блиската бара, чекајќи го знакот на Авни за враќање во комбето, додека тој, потпрен на задното седиште, со широко раширени раце и нозе, опуштен во рамениците и лицето, со сласт што му кружеше на површината од стомакот како облак пеперуги, ја полнеше устата на Дора, која малку потоа му се заблагодари со развлечено Мерси, забришувајќи си ја муцката со ракавот на вентијагата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сега се отвора нова страница во мојот живот како прва страница на роман што можеби некогаш ќе го напишам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сите тие беа распоредени од мојата десна страна (освен Ема, која седеше на левата страна од мене, и не можев веќе никако да ја видам како што не можев сега да ги погледнам оние три букви од кои двете крајни извишени и споени со мало и, она НиЕ на средината од пластичната папка на досието што стоеше на десната страна од мене, на масата пред мојот адвокат Стојко Руменов кој лактите ги имаше ставено токму на папката, со лесно спуштени образи во дланките, чекајќи го отворањето на судскиот процес) и сакав во тие мигови, кога сè се одвиваше надвор од мене, да се обидам, со благ засек на сечилото откосо, онака како што јас можев да го направам тоа, да ги расфрлам сите деланки под кои се крие вистината за овие луѓе за да допрам барем дел суштината на која, отплеткувајќи го клопчето, ќе цели судијката, жена од педесетина години со несредена, со бела, како снег бојадисана коса, и со силно нашминкани усни, но истовремено во мене се раѓаше отпор кон таквата намера која требаше да ме врати на почетокот, а јас се плашев и бев преслаб сето тоа повторно да го изживеам на начин како што го живеев дотогаш и затоа ставив црта, и си реков: „Ова е крај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Синот на Тајко понесено работеше, чекајќи го својот иден знак.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Втората стихозбирка на Милчо Мисоски со наслов “Записки“ доаѓа по повеќе од две децении од објавувањето на првата (“Чекајќи го ангелот“, 1991), не за да побуди сомневања во цврстината на врската меѓу авторот и книжевноста, туку напротив, да сведочи за неговиот сериозен однос кон она што вообичаено се нарекува творечки растеж и зреење.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Сите овие прашања Марија постојано си ги поставуваше, чекајќи го писмото од Карл. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кој како идеше, ги фрлаше дрвата на кармата, се тргаше на страна и мирно застануваше, чекајќи го интересниот настан. Така објави телалот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Одоздола си беше дошол Илко и веќе дремеше, потпрен со лактот на билото, чекајќи го човекот што ќе дојде да му го земе „пиленцето од седелцето".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Да насеча борови одоваде рид, или да преврла преку рид по букови? — се праша сам и се замисли, чекајќи го магарето да се напие вода од коритото на шопурот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си имаше обичај, во тивките квечерини, уште кога беше жив Татко, по домашните работи и грижите околу децата, да си ја смирува душата читајќи од светите книги, на чардакот, чекајќи го Татко, за да си ги сподели мислите за прочитаното.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Јанко: зашто, чекајќи го зарезот, тие ме слушале.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ти кажувам, како што сум им кажувал на сите што лежеле чекајќи го допирот на мојот нож.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Овој Џеф, работникот, ја фати топката, и ја опчекори вреќата чекајќи го Дејв кој сѐ уште беше на половина пат.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Сети се на топлите денови. Спарни тешки денови кога ги милуваме телата со малку зборови на испотените усни . . . или, се сеќаваш ли како ја креваше главата кон Северот, чекајќи го студениот бран.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
И ака, чекајќи го Огнен пубертетот, помина скоро цела година.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Лицето старее побргу од раните, а ние минуваме, чекајќи го големото, ведро изненадување.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Покривајќи се така, потонуваат вземи или во себе, чекајќи го топлиот дожд што ќе ги подигне над земјата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
ДИМИТРИЈА: Чекајте го вие свети Харалампие ако сакате. (Поаѓа со количката кон вратата.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Кутрата негова жена цела ноќ преседала чекајќи го да се врати и рано изутрина дошле да и ја кажат лошата вест.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И. К.: Јас го опишувам Советскиот свет со специфиичен метод којшто содржи посебен вид на хумор.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Малиот павиљон е едноставно таму чекајќи го времето кога повторно ќе биде голем.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Милчо Мисоски Чекајќи го ангелот (1991) Скопје CIP 821.163.3-32 ISBN 978-608-240-010-5 COBISS.MK-ID 94426634
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Дури подоцна разговаравме за ова и штом еднаш почнавме да зборуваме за удавената жена, како да не можевме да се сопреме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Што станало? што се случува?“ нѐ прашуваа и продолжуваа не чекајќи го одговорот, а ние и не дадовме одговор туку само продолживме тивко да чекориме во ноќта.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Беше трудна,“ рече ти.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тргна пеш по скалите, не чекајќи го да дојде лифтот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Србин без трепие гледаше во вратата чекајќи го војникот да се врати.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тие членови, вооружени милиционери од Цапари, чекајќи го кираџијата, биле забележани од една патрола и со пушчани истрели подгонети кон селото.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Мајка ми би рекла ни попуштија нервите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам како преживеав чекајќи го утрото на мојата нај, најсреќна среда.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Толку голема ми беше радоста, што не се сетив дури ни да ја прашам мајка ми зошто нашето одење во Париз беше врзано токму за среда и зошто таа тоа толку долго го повторуваше без да го промени денот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Стравот што го доживавме и она што допрва дома нè чекаше го стори своето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)