Се обидуваше да ја вовлече во разговор, да ѝ го успори чекорот, но Пелагија го цапаше снегот со истото темпо и без зборови во устата сѐ додека не стигнаа пред вратничето на мајка Перса, од каде Чана сама продолжи накај Острово, кај Дончето и Митра.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Го цапам снегот по ,Широк сокак" и запирам кај слаткарницата ,Јагода".
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)