фрла (гл.) - леб (имн.)

Се разбира, сега се други времиња, имаме сè и сешто, но да се фрла леб, сепак е грев.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Од манастирските ѕидишта и прозорци им фрлаа леб.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)