Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Чанга се накостреши од овие зборови. Сакаше да го фати за гуша градоначалникот, но се смири.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Го фати за кожата од која вратот и му го фрли пред врата на комшијата; му му го фрли ака на комшијата да не може да се посомнева во комшијата кому верата не му дава да има куче.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Прво таа како да ме праша дали ќе ѝ го направам тој себап , а потем јас како да ја прашав дали сака и уште што немав почнато да пречекорам во таа сауна за која веќе имав платен билет кога таа се созеде, со рацете се фати за блузата, заградувајќи се и се исправи во постелата.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Тоа е толку многу видливо како жена ми гледа што се случува така што лесно би можело да дојде до скандал, сестрите да се фатат за коси, но жена ми го гледа и тоа дека сестра ѝ со завист гледа во гениталиите што нејзе ѝ биле на располагање во животот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Потоа се извртив неколкупати околу самиот себе како пес што се врти пред да реши да легне, но не легнав, туку ја зедов машината за пишување за и јас да се фатам за работа, а да бидам блиску, да го слушам удирањето на копачот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Овој човек, вака слаб и жилав, триесет и две години стар, нехранет со силна храна, или пак слаб заради работата што ја работи, се нафаќа да се фати за гуша со оваа голема работа на копањето на бунарот, да слезе долу и да ја најде жилата на која јас веќе толку многу мислев и веќе повеќепати го доживеав моментот на појавувањето на водата, иако копањето не беше ни почнато.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Ќе го земам јас, - рече и го фати за рака.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Веќе се дени, а јас неброено пати од постелата до прозорецот, и одново до постелата и одново до прозорецот, сѐ дури сам себеси не се фатиш за гуша и не се обзираш што крикнуваш: твојот крик како секавица ја преполовува ноќта и ти којзнае по кој пат осознаваш дека без себеси не се може.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Толе му појде на Аќифа, којшто стоеше меѓу жените, и без да проговори ни збор, го фати за затилок од широката флока и го извади од танецот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Аскерот се разви во стрелци, толку густо, што ако се фатеше за рамо, можеше да направи танец од оро, на чело со „танчарот" бимбашијата, а опашката би ја држал Бахтијарпаша. Со пристигањето на десниот фланг бимбашијата издаде заповед за напад.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бравите пред стап — ноќеска да ја прејдат Црна! — се врекна Толе со дебелиот глас и се фати за пушка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

По него стана и Куле, но додека тие се фатија за рачиците, Адем се створи пред воловите и почна да се дере: — Што лежите, бре магариња стари, што сте остајле волојте сред угар, а вие лежите на тревата, а?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сите Анадолци подивеа и почнаа да се дерат, да псујат, да зборуваат неврзани и неразбирливи зборови.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И порасна ли Трајка и Велета да му служат на Адемовите штенци? — се обрна кон Ката и ѝ го покажа детето, кое веќе беше се фатило за нејзината парталава фута.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

- Ќе ми се фатиш за мандалото - ѝ возврати Метакот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

- Господи! - извика Бојана и се фати за глава.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Секако, не си му дораснат на Јурукот, - рече како да ѝ се извинува и повторно се фати за секирата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Веќе две години, откако поизрасна и откако со скок успеа за првпат да се фати за гредата, оваа вежба му стана омилена забава.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Се фатив за некој исушен корен и притаено гледав тие црни сеништа стапка по стапка како ми се приближуваат вртејќи се околу себе, скокајќи кон ѕвездите, гребејќи и нуркајќи в земи, сѐ дури одново тоа грозно завивање не ми го скрши сонот и ме разбуди со меч со кој на крајот замавнав и на себеси За да се најдам скаменет во прекрасна болка - Скршен меѓу усамата и раната.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Се принамести разнишувајќи ги колковите, се наведна, се фати за двата долни краја на футата и ја затегна до под колена, па ја замазни.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

И потем сосема кротко пристапи кон разбојот, јас ја фатив за половината, ја поткренав и таа веќе следниот момент се фати за вратилото.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И потем Фисот ме фати за коса, ѝ рече на Луција „Избриши го“, и таа потем долго ме бришеше со шамичето; гледав солзи во нејзините очи; тоа не беше онаа Луција од разбојот, којзнае дали некогаш воопшто и постоела таква Луција, си мислев; гледав пред себе жена во солзи, сподобие страсно во писмо што го преточив, во песни; жена со очи гулабови; со коса како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора; со заби – стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; со усни – алова панделка, со уста слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ѝ е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ѝ се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; еве ја, плаче пред мене и ми ги подава рацете, и вели: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; еве ја, стои пред мене и јас ѝ велам: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Луција знаеше без потреба да се фати за косата и со раката да помине низ неа, токму пред мојот нос; знаеше да повлече со палецот замислена линија по својот грб, токму на ‘рбетот, иако за тоа немаше никаква посебна причина; знаеше, исто така, да се налакти во полупрофил, и со моливот да го потпре носето, небаре заинтересирано го слуша предавањето.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Сакав на Луција да ѝ кажам дека воопшто не ми е грижа ни за нејзиниот народен дух, ниту за партијата што го брани, и дека сѐ што сакам е да ја фатам за рака, да ја прегрнам и да ја одведам некаде каде нема ни народен, ни добар, ни зол дух, ни партии; на некој остров каде ќе можам до мила волја да ја бакнувам во папокот, да пијам вино од таа слатка чаша на нејзиниот стомак, да ја опсипувам со милувања и бакнежи; но не смеев да кажам ништо затоа што Луција гледаше сосема разочарано во мене, ме мразеше, ме презираше поради мојата недекларираност, поради отсуството на здрав корен во мене.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И во следниот миг, рече: „Збогум Луцијо!“; го фрли куферот крај пругата и се фати за металната конструкција на мостот од десната страна; се искачи, вешто, како гимнастичар на разбој; се качи на врвот и стоеше на последната греда од мостот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

А логотетот пребледе и се фати за срцето. И сите, освен Лествичникот, погледнаа в земја. Логотетот не можеше да земе воздух од изненадување; личеше како да ќе го удри кап. Побара чаша вода, за да се соземе.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

А што се однесува до тагата и вознемиреноста, толку е очигледно, дотерани се како и вчера, во црно, не си ја промениле облеката.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кога Ѓурчин ми соопшти дека ќе сум морал да ја напуштам фотелјата и да се повлечам во предвремена пензија јас и нему му реков дека тоа е можеби најдоброто решение.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Збунетоста и глупоста одат фатени за раце.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но тоа ти е животот: ти го плевиш а плевелот и понатаму расте. Се фатил за земјата и не се пушта.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И притоа уште додадов: "Знаеш, другар, повеќе и не сум сигурен што ми мели воденичкиот камен".

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Јас за воденицата и за Пребег сум се фатил. Иди, искорни ме ако можеш.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ја фатив за рачето: - Виде ли сега што има зад тополите, Билјана?

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Наведнувајќи се, честопати и ќе офнеше, а потоа ќе се исправеше и со рацете ќе се фатеше за половината.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Со мака се фатив за правата гранка.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

И чека сѐ додека не забележи дека стравот ти влезе в коски, дека ти го совлада мозокот, те фати за грклан, за гради, те стега, те гмечи, те дави, дека губиш виделина и кога ќе види дека почнуваш да се гушиш, да трепериш, да губиш виделина, тогаш знае дека во тебе го внесе зајакот; престанува да тропа чизмата на подот, тупаницата да удира на масата... од очите му се одлива крвта, на усните му се појавува некаква скриена итрина и без да откини поглед од тебе, ти подава ливче и тивко, тукуречи добродушно, ти вели: - Читај! Гласно!

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ја фатив за ременот околу вратот, ја извлеков надвор на балконот ѝ удрив две шлаканици по задникот и ја пуштив да избега.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Сепак зелено мирисаат пченки и ти раскажува некој со зелен глас: ако не се фатиш за нешто, за шурка небесна светлост или за опаш на магла, ќе се струполиш во шуплива бескрајност - ни над тебе ни под тебе нема ништо.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Тој вели дека ти си му ја дал пушката. Кој ти ја дал тебе?“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Си го прегазил потокот и си го сретнал.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Домаќинот се фати за лице како да се плашеше да не се насмее.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Во потопот и вашите болви ќе се издават, претскажувал старецот со вражалски ќесички под очите, едното поголемо од другото како што е поголем потпланински бадем од семка на слива; навистина оние четворица со клокотави грла за малку не умреле од незапирливо смеење, се тркалале по млада трева слични на пеливани што се борат со своите сенки, наеднаш половина дружина да попаѓа од стомачен кикот кога оној Филип Макариев го прашал со детска наивност вториот Нојо што ќе се случи ако нивните болви се удават со него а сите други ако останат во големо корито со неговите болвички, црни и скокливи внучиња со Симон-Наконтикова крв на невидливите цицалки - Ќе се давите и ќе подавате раце да ми се фатите за учкуров, ама - на! завлекол рака в појас Симон Наконтик; капнувале од невидено смеење не знаејќи ги бара ли тој болвите под гаќи да ги стисне в рака и да ги спаси од поројните води што ќе ги покријат и Содома и Гомора на вилаетот или заканувачки сака да им го покаже учкурот за кој со задоцнето јунаштво на машкоста им раскажува нови библиски поглавија; од утробата му 'ртел плач.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Коњоштипите, богомолките и гасениците излапале сѐ, сега нив ги лапаат, ги кинат или ги смукаат стоногалки, жегавици и пајаци. Нема земја, нема ни луѓе ни птици.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Не задевај го, го фатил за рака Герасим од Побожјане. - На оној што умее да раскажува и кога измислува му веруваат.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Самопочитуваните тревари Никола Влашки и Пандил Димулев го следеле со машки разбирања оддалечувањето на оној чија лузна преку окото веќе двапати му ја преврзувале и го жалеле неснаодливиот млад и убав Куно Бунгур на кого во манастирскиот двор му се насмевнала жената на сургунисаниот маж.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со благост ме фати за мишка, можеби сакаше со допир да ми докаже.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Измислува, рекол изѕемнато Цене Папчев; непреспаната ноќ оставила под неговите очи дамки на своја темна крв. - Подмолно сака да нѐ трогне со лаги бутмишов.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Некои жени плачеа, а Змејко гледаше во лицата на сите луѓе и во она што стоеше на секое од тие лица, сѐ додека не го изнајде онојго, стоеше веднаш до него, до нивното другарче со барјачето и едвај ја потискаше во себе желбата да му рече нешто, барем да го фати за мишката и двајцата да помолчат, сѐ додека не откри како едната негова рака се оддели од рачката на барјачето и заграба во синијата, што ја подаваа пред лицата на луѓето, а внатре беше пченица со разнобоен шеќер.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Се фати за рабовите на одарот и со треперење се подигна на своите ослабени раце.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Арсо се фати за јажето и се обиде да се подигне на рацете.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Долгиот реши. Го натера Глигора да застане под самата дупка, се искачи на неговите рамења, се фати за горните рабови од карпата и, виткајќи го змиулесто тенкото тело, се извлечка надвор.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Фатени за рака, како во Њујорк изгубени, налетале на некој од нивниот крај, и добиле сместување.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Најмалото, фатено за нејзината рака, се смееше поради доживувањето, чиј денешен еквивалент би бил патување во Египет, зашто ќе оди кај тетка, а таму ќе има и гравче и посна сарма и кикиритки и леблебија... и по малку суво грозје.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А кога и тоа ќе излезело од гробчето, Трајана ќе го фатела за раче и ќе го поведела прудолу по падините на Горник за заедно да пијат вода од Виданови Извори.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тогаш некој ме фати за коса и ме сврте.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Потоа му се доблжи и неочекувано брзо го фати за уво.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Вечерта, во мрачкото, ме фати за рака и ме одведе на меана.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Бугарските војници излегуваа од училиштето, до гробиштата, и поставуваа стражари околу селото. „Сутрин ште трсим шумкарите“ , зборуваа некои од војниците и погледнуваа кон планината.„Ќе им се фатите за кундакот“ , шепотеше Дуко Вендија, крстејќи се со левата рака.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се иставам назадгазум и алкам да се фатам за нешто со рацете. Да си помогнам. За да не паднам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Србинчињата играа ситни ора. Ќе се фатат за појас, под мишките и само ќе претаат со нозете.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А Витомир уште со прво се фати за тутунот. Само витка цигара за цигара и само чади. Чади и јаде.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Како часовник ѝ чукаше целото тело. - Смири се, рече Ѓувезија Дубровска, стравот е само несвесно чувство. - Што ти направи грнчарот, праша Сија Хаџибанова.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ѓувезија Дубровска ја фати за рака и се обиде да ја исправи.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се фатив за глава. - Ама што ви е на сите?

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Седи на креветот потпрен со перницата на грбот и гледа низ прозорецот: надвор ноќта е темна, опустена без ѕвезди; затворена сама во себе; се оцртува по некое дрво во градината како оглоден скелет; допира грозен глас на петел како фатен за шија.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Чувствувајќи како дождот сѐ повеќе го натопува, се пренесе во времето кога ја погребуваа баба му Депа кога исто вака туриваше силен дожд, а тој одеше во погребната поворка фатен за раката од мајка му, дождот му плускаше по главата, по телото, му се лизгаше по кожата и му слегуваше низ нозете во опинците; погледнуваше повремено во баба му во ковчегот што го носеа луѓето на раце: и нејзиното лице дождот го миеше, се лизгаше по него како по восок и ги натопуваше цвеќињата и овошките во сандакот; лееше на попот и му ја гаснеше кадилницата со која штркаше по ковчегот и пееше за покој душа, лееше на луѓето што одеа со наведнати глави.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Сакаше да се фати за глава. „Па јас ви објаснив. Зар не сфативте?“

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Сестра ѝ само ја фати за рака и тие продолжија накај офицерски.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Тој рече: Јас сум всушност хомосексуалец. И ме фати за рака.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

О'Брајан го фати за раменици со своите силни раце и се загледа во него од блиску.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Веднаш се фати за работа. Штом сфати што претставува фотографијата, и што значи таа, ја покри со друг лист хартија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој стоеше малку зад неа и ја фати за половината за да ја придржи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Двајца крупни стражари се обидоа да го фатат за раце.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ако паѓаш високо, не е кукавичлак да се фатиш за јажето што виси.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Двајцата од џипот ме фатија за раменици и ме свлечкаа во една импровизирана соба, во аголот на хангарот, направена од лесонит, без прозорци.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

На ова Гоше кивна, нешто му се измеша во желудникот, се наведна, се фати за устата со левата рака и, држејќи се со десната рака за газот, блед и разбушавен се стрча кон спачекот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Постоја така размислувајќи за нешто, па се фати за учкурот од шалварите, но брзо се премисли и побегна дома.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Синот на Пајко како попарен скокна и подаде раце кон неа. Ја фати за раменици, ја стресе.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Онбашијата се фати за балчакот: „Море, ако ги извадиме сабјиве, веднаш ред ќе направиме, ѓаури!“

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Кога ја допре за половината, таа брзо го фати за лакотот, како да сака да го сопре, зашто го разбира и премногу добро.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Кога најпосле и последната пара ја фрлив, кога виде дека нема веќе ништо во чантата, се згрчи, се фати за градите, офна и се струполи на подот.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Методија ги дофаќаше предметите, се држеше да не тоне, но не излегуваше, туку мавташе со нозете, напињаше и гледаше да дојде до оглавот на магарето, да го фати, да го извлечка и него; но кога ќе му успееше да го фати за оглавот, матицата на водата ќе го зафатеше да го влечка и тој пак го отпушташе и фаќаше надолу.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Луѓето, како што тешко се привикнуваа на зимата кога долгите ноќи мораа да ги проведуваат во лежење, во здодевност, кога кусиот ден им светнуваше како бубачка и се губеше - така сега тешко се привикнуваа и на пролетта; свикнати на долго спиење, сега кога ќе станеа, се лутеа што многу порано пред да станат - веќе се разденило, сонцето се покажало, а тие не се фатиле за работа, не отишле по нивјето, не отишле во планината, не го спотерале добитокот на пасење.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Методија попусто пушташе раце да го фати за оглавот, да го задржи.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Се качи Стојан трет и се фати за ќерамидите на калето и како мачка се спушти наземи. Со секавична брзина ја отвори портата и другите се втурнаа внатре.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Доста се поиздиши уште подлабоко: Митра ја фати за раменици, по кроце, полека ја исправи првин да седне, па потоа полека, лека, ја исправи простум и држејќи ја за мишките ја поведе кон горни крај.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И затоа, кога Доста проговори, санким „царска ќерка се родила“, Митра веднаш се фати за пиштоли: — Уууу, невесто Досто! Кој ќе чуе ка ќе рече!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Затоа попот си се фати за народната поговорка: „кого туѓа вошка не го полази — не може да сети јадеж“.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Дедот поп спремен, со засукани ракави, го распови на масичката малото, ги зеде ножичките, го потстриже, го фати за главче и почна да го брчка во водата што ја донесе Гуца во ѓумот, читајќи си напамет: „Крешчаетсја раба божја . . .“ и се обрна на нунката: „Кажи нунко име“, и причека.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Срцата им прваа на двајцата кога се фатија за раце и се подржаа една две минути.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

На влегување, сега без тропање, ја најде Неда сред куќи каде му мете на прасето и посегна да ја фати за образ, ама таа му ја турна раката настрана и му ја покажа големата врата откаде можеше секој минут да влезе мајка ѝ, и му рече само: — „Пст, мац! Не ваќај кај шо не си клала ота може да е жешко да се попариш!“ — И навистина старата влезе со заграб борина и едно столче.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тој застана до Доста, ја фати за раменици и ја заврте кон светлоста.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Се исправи, ги крена свеќите и забележа човечка прилика, иста онаа што порано ги следеше; во рацете имаше секира и стрчна да го удри; полковникот исплашен, му ги фрли свеќите во лицето, инстинктивно се фати за појасот, но пиштолот го немаше со себе; свеќите го збунија напаѓачот, и тој ја фрли секирата кон полковникот, но тој се поднаведна и таа профучи над него удирајќи во ѕидот. напаѓачот почна да бега, а полковникот стрча по него кон врата; во дворот се покажа калуѓер кој одеше да ја затвори црквата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Ќе ја фати за раменици. Тој не беше приказна, ќе рече.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Ненадејно одзади некој го фати за рамото.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Горјан и Огнен се фатија за работа. Едниот сечеше дрва со секирчето, а вториот ги местеше и странеше за товарање.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Офицерот го фати за уво, ја отвори вратата, му удри една клоца и му викна: - Хинаус!** - и го истурка надвор.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Се фатија за работа. Горјан сечеше од посланата 'ржана слама и го полнеше самарчето.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Одејќи околу трло, го догледала кучка Лиса и му се пуштила молкома, та го фатила за опашка.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Уште се гледаше едно горчливо езеро и спроти него Квечерина полека како се симнува од ридот и топли фатени за раце како се водат надолу.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Во кујната силно вриеше некоја вода. Ја остави да врие пет секунди, а потоа со едната рака се фати за наслонот на столицата, стана, ја најде вратата и излезе.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Ќе му биде ли подобро, докторе?“, мајката го фати за рака со молебен израз.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- Пандо, ти да молчиш, - подвикна Кузе - и да си седиш мирно, зашто... - Ќе ми се фатиш за обесениот, Кузе.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Подоцна, кога легнаа, го фати за рачето.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Кога се фати за траказот, од вратата чу дека Најдо го викна. Се сврте.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Седеше на тераса до зајдисонце. Потоа влезе внатре и се фати за работа.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Се фатив за џебот од панталончињата да проверам дали парите ми се сѐ уште таму: таму беа, проѕвечкаа кога ги притиснав.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Меѓу два оброка, гибаница од луѓе (тесто + пот) фатени за раце (папочен синџир на бесконечноста) во масовен оргазам тонат кон вртлогот на вселената.

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

„Јас да пресечам може?“ се фати за ножиците Мими.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Со десната нога му го изби од рака, го фати за коса и молневито го повлече на страна.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Ајде, мила - рече една од нив, прва се наведна и се фати за носилката.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

И запамти! - таа пак го фати за брада, го растресе, стрвнички му се загледа во малите гурелави свински очи, му се закани со прстот од слободната рака, мавтајќи му пред нос: - Да запамтиш еднаш за секогаш!

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Неколкупати се обидува да се сврти, да се преврти, да се фати за нешто, да се прибере, да застане на колена, да се исправи, ама со секое движење станува сѐ послаба, сѐ поистоштена и чувствува дека мракот околу неа станува сѐ погуст, дека ја притиска кон земјата, ја стега за грло, ја дави.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Над креветот во мојата соба имаше една празна полица каде што ги сместив речниците, учебниците, некои други дрангулии и се разбира фотографија од нас четворицата - мајка ми, татко ми, брат ми и ние двете девојчиња со плисирани сукњички кои сме ги фатиле за краевите и сме ги рашириле што е можно повеќе.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

„Беше убаво“, рече таа. „Да“, реков и ја фатив за рака. Имаше ракавици.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Ќе ти се јавам“, рече таа. „Важи“, реков и ѝ ја упатив својата најширока насмевка. „И јас тебе ќе ти се јавам“.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

При втората средба се запознавме подобро.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Но од свои причини, Французите не можеа да отстапат, па во еден момент едниот, а по него и другиот, се тргна назад, се фати за ременот од пушката, се вкочени и заповедно им го покажа патот што води право кон Ливаѓе.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Ја стави пушката на ѕидот обраснат со скрепи и со двете раце се фати за камењето да го прескочи.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Во еден момент ногата го подлага, но на време се фати за една копачка. Се додржа некако.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Кога се фатија за јазлите уште еднаш застанаа поради бесмислена надеж да не нешто се мени.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Веќе дланката од десната рака му лежеше на земја, а со левата беше фатен за пушката така што можеше да стане веднаш по Србина.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Кокошките, бишката, урнабабана одам на брзање, а на тоа Петра, комшивкана, ми се фатила за портата како капина.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Вџашен, без да има таква намера, го закопа погледот во долчето помеѓу нејзините дојки при што таа си ја стави раката на градите, со палецот и показалецот се фати за бисерниот гердан, да се покрие, но некако не криејќи му го задоволството дека знае каде му залутал погледот.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Кога се подисправив, со двете дланки ја фатив за задникот одоздола и почнав да се стегам во неа без да сфатам дека доаѓа крајот на моето еротско патување.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Денот помина вообичаено, со кафе, појадок и ручек, и со долги разговори на Пела со Мурџо во кои таа му кажуваше како стигнале до училиштето, за големиот број на дечиња како неа сите фатени за рацете од мајките и за големата училница со три реда клупи и во секоја клупа по две дечиња, Учителката убава убава убава, ти велам, и гласот мек, топол, како на баба Перса и на мама Пелагија, а мене ми личи на Богородица од црквата преку големата река!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Перса ја фати за рамена, ја повлече кон себе силно ја целува на челото!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Дедо се накренал да го удри, а татко го фатил за рака деда.