Јас стојам зинат, се обидувам да се побунам, да претнам, ама нели сум фатен во стапица?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Погледот е фатен во лавиринт без излез. Леонардо сѐ повеќе е опседнат со тоа, токму со лавиринтот.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Тоа речиси бесконечно „играње“ на состојбите на зборот фатени во лет одразува една од можните коинциденции што во поезијата на Ренџов се повторува од неодреченото, неодстореното, неодотвореното суштинско прашање за тоа: кои се конечните можности на „зборот“ како енигма во обликување на мислата кое и самото треба да му го овозможи величењето на зборот како суштина на мислата.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Потоа ги кренав картите таму од каде што ги земав и се колнев дека никогаш веќе нема да ги фатам в раце.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Прво, не знаат да цртаат; второ, поим немаат за боја; трето, четврто, пето, шесто - никогаш немале видео а камоли камера да фатат во раце; седмо, правиш CD конкурс...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Никогаш не си се фатил во сопствената мрежа.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Официјалната култура и политика никогаш не можат да го фатат во комплексноста на подземниот лавиринт каде андерграунд уметникот фантастично се снаоѓа.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Одеднаш сфати дека тоа му е единствената сламка за која може да се фати во пребродувањето на тешкотиите што го траќаа и кои допрва наидуваа со уплавот да го потопат.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
А кога станавме да си одиме, фатени во колената, сонцето се спушташе од Пелистер кон Преспа, затворајќи ни го патот за назад, спуштајќи ни ја ноќта за отстапница.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
И за секоја инспирација која исцрпена од нив, за да се пренесе на сите како одраз на времето, неблагодарно кон нив, ја фатив во стих.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Беше фатен во некоја куќа при ноќна кражба заедно со болникавиот Цветан.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Одненадеж, се сети на џебот на старецот во кој се сомневаше дека крие дијамант или златен клуч од портата на некое скриено богаство, па поттикнат од таа мисла, се фати во битка да го скротува јастребот, веднаш смислувајќи начин и да се смири со него.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Беше крајот на ноември, а во почетокот на декември, окупаторот го фати во блокада нивниот одред.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Некои деца се држат за скутот на мајките, други изгледаат некако достоинствено, подготвени да се фатат во костец со она што уште не го разбираат, но кое лебди врз школскиот двор како фантом.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Ми се стори како дете фатено во грев. Ми се нажали.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Беше во него исто како да се фатил во некое оро, чиишто стапки беа такви, и тој беше целиот во ритамот на таа игра.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Опаа... Значи, сме се бавеле и со истражувачко новинарство, - овојпат Долгиот ја фати во стапица.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Судбината замеша прсти, ме фати во расчекор, се разминавме.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Беше сигурна дека го фати во лага.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Може само еднаш да ја видиш, но и да се разминеш, да те фати во расчекор, а таа да остане невидена, недопрена, да замине по својот пат.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тргнавме накај дома. – Не беше лесно, – рече тој, – да се натера коњот да се однесува толку убаво.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Еве, уште минутка и ни се чини дека ќе загинеме! – Јас ве љубам, Надја! – ѝ велам полугласно.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Гледан отстрана, неговиот бел и смело извиткан лак изгледаше секогаш одвоен и секогаш сам, а го изненадуваше патникот како необична мисла, заталкана и фатена во карпите и во дивината.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Не сакам да се фатиме во лага.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Човекот беше испотен, а од Дрина доаѓаше студен ветар; пријатен и чуден беше допирот со топлиот изделкан камен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Се чини како самиот ѓавол да нѐ фатил во своите канџи, па сега со рикање нè носи во пеколот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Оваа амбиција, како што рече Hocke (28), да се технизира метафоричноста, беше и Leonardoва тогаш кога маѓепсан од играта на огледалата, во Белведере падна под влијание на еден од своите земјаци, познатиот со прекар Giovanni degli Specchi, произведувач на огледала, и кога сонуваше за тоа да конструира една осумаголна катоптричка соба, совршен оптички лавиринт каде што човекот и неговата природа би ги фатил во стапицата на една неприродна перспектива.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Кејтеновиот син не одговори веднаш, како фатен во стапица ја наведна главата, помолче. Се чу оти тивко, болно липа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Се заврте, Отец Симеон и не стигна да замавне. „Курвино семе“, рече фатен во заседата на својата крв. „Курвино семе.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се разбира немоќниот волк фатен во стапицата на крвожедните ловци би требало да асоцира на судбината на владетелот кој по никаква цена не сака да се оддели од власта, штитејќи ги малите немоќни волчиња, односно народот, според логиката на Бургиба.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Трајаница не се фати во женското оро.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Сосем се фатил во нивната замка.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
А кој ќе ги фати во онаа пустелија кога сите мои луѓе се враќаа без успех?...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
1. Скриен во сонет како во сонот, Римуван, а неразбран, На пусија дочекан, гонет Од стин и троглави змии, Занесен, во сонот изгубен, сет Изѕемнет, поцрнет од рими, Од своите луди посестрими И од аждери- ѕверки, душодерки; Сонет, недосонет, буден Слуден и студен од мори, Сосема сам, над димни гори, Фатен во тешко оро Со студот и со зборот, Од темни ноќи, до бели зори.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Се извиваат голи ветрови фатени во мрежата на улицата и немаат залет па притиснати од тешките облаци ја стружат влажната калдрма, претпазливо лизгајќи се низ млаките барички.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Лажеше. Се плашеше од нив. Се фати во лага но не призна.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ми се крши ко суво стаклено цвеќе
во раце, под нозе, на срце
во мозокот ми удира
ме заклучува ко да сум казнета
со катанец, од надвор
правам сѐ да ме нема
можеби така ќе се спасам
ќе фатам џенем некаде усвет,
некаде кајшто никој не ме знае
и нема да му падне на памет да ме оспорува
оти такви работи не им паѓаат на ум на
нормални луѓе
ама овде сѐ е можно
овде ние не сме ние
светот е превртен наопаку
ние газиме по шилци
ако нив ги промашиме
ќе нагазиме на мина
ако неа ја промашиме
ќе се фатиме во стапица
ако и стапицата ја промашиме
ќе удри гром
ако и громот нѐ промаши
ќе се изедеме еден со друг.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Тој човек – тревка на старата фотографија, предаден на моментот и на себе си, како впрочем и сите тие непознати судбини, фатени во еден миг на својот, за мене недофатлив, живот, го засилија во мене чувството за неповторливоста на допирот, звукот, мислата.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Тоа што испадна дека едно успешно македонско списание за млади (сепак месечно, а не неделно како во мојот текст) го носи истото име, е уште еден случај кога се совпаѓаат непредвидливата реалност и предвидливата фантазија.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Еднаш, додека лудуваше по креветот, раката на Цацко се фати во оградата и се скина. Колку силно се расплака.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Р.Ѕ.: по објавувањето на горното анти-упатство (очекувано) како колумна во еден неделен политички магазин, во редакцијата стигна писмо што уште во насловот не ја криеше лутината: На ТАА не ѝ требаат колумнисти како Прокопиев Скандалозно е што еден „скопски интелектуалец“ објавува клеветнички текст за списанието кое што очигледно (според искривените податоци што ги наведува) не го ни фатил в рака, а се знаел и влегол во некој свој филм, злоупотребувајќи ги угледот и името на списанието ТАА.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
„Ама јас никому не сум рекол...“ рече Влатко и се фати во лага - а што ако нешто разбрала од Теми, махинално погледна угоре и ја виде Теми - занемена стоеше - со показалецот на цврсто стегнатите усни - значи - таа ништо не рекла.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Учествуваме на сите акции, а имаме и повеќе од нив: ја имаме Парк - шумата на првачињата...“ се фати во неубави размислувања.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Не ме фати во тесно.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Преку ден Далтон вели дека работи на нови песни.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сѐ уште ги чува обете гитари.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Секогаш се наоѓа крави, риби, зајаци, дабари и видри кои можат да се фатат во стапица.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сепак Германија како да се фати во јадицата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Сепак, плашејќи се да не му се случи да се фати во некоја сопствена стапица и со цел средбата да му биде што поплодна, тој се одлучи да се повлече.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тој пак, се фати во нозете и не може да бега.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Сигурно сакаат да нѐ фатат во стапица, велам, сите да нѐ фатат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мислев да им се јавам на неговите родители, како по обичај да го фатам во лагата, но овој пат не го сторив тоа.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
И ако стане тоа, како ќе заврши, кога овие несреќници ќе се фатат во костец со една империја?
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)