Место каде што мајка му истураше чаша вода пред секој почеток на новата учебна година, место од каде што со мал ранец брзаше кон автобуската станица за да го фати автобусот што го носеше во престолнината за да полага испити на државниот универзитет, место каде како дете во врнежливите летни денови играше Монопол со другарчињата...
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
А утредента, уште рано, си ги спакуваа торбите, но фатија автобус дури на пладне, по најголемата горештина и стасаа дома приквечер, кога потта им ја затна и последната пора од испраната снага.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Од Струга Едо фати автобус за Кичево, од Кичево прво зеде железничка карта за до Скопје.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)