- Што учите? - праша мајка му. - Па... песнички... приказни... учиме да пишуваме бројки и сè што е потребно.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Веќе беше забележано дека овој напад, доколку се покаже како успешен, не само што блокира еден извесен начин на размислување за тоа како ние зборуваме, и учиме да зборуваме, - за нашите сопствени ментални состојби и процеси, туку засега и некои поопшти епистемолошки преокупации; имено, покажува дека на „картезијанскиот“ пристап кон прашањата во врска со знаењето може да му се упати особено остар предизвик.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Витгеншајновиот аргумент за приватниот јазик претставува напад врз идејата дека може да постои јазик кој би можел да биде разбран единствено од неговиот корисник, т.е. логички приватен јазик. 64 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Првин нѐ учеа да му пееме на полжавот да пушти рогови, како што жетварите го проколнуваат небото да пушти некоја капка дожд.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
- Па како ти оди? - Не прашувај. Вака не сум се мачела ни кога сум се учела да зборувам.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
А учителката ќе го земе нејзиното блокче и ќе им го покажува на децата: - Еве, вака се црта маче. Од Милка треба да се учите да цртате.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
И невестата ја учам да зборува грчки, бидејќи наесен планираме да одиме во Грција на печалба.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Учиш да зборуваш за да можеш да се разбереш со некого.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Учиш да одиш за да можеш да стигнеш некаде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мислејќи дека човек треба да се насочи кон верата своја, а не кон позицијата во својот световен живот, и со слепа верба во семоќната правда Божја, јас ве учев да ги веднете главите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И покрај тоа што многу животни правила, како и приказната запишана од Цепенков, не учат да се вардиме од инаетот сепак мислам дека во некои ситуации е потребен.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Организмите или компаниите или нациите учат да соработуваат иако можат меѓусебно и агресивно да си конкурираат.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Нешто што, велеа, им останало во крвта уште од времето на комитите, кога тие, на очиглед на Турците и предводени од Михаила Акиноски се учеле да нишанат, а кое, денешниве власти, во согласност со потребите на општонародна одбрана, усрдно го помагаат - и тогаш кога Потковицата беше полна со мажи, а и сега, кога е останат уште само некој од нив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ме прогонеа? Ме демнеа згрчени под своите сенки? На мене се учеа да станат мачители? Да. И повеќе од тоа. Причина? Се плашеа од мене.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Пред да се расплаче, можеше уште да каже: - А нас нѐ учеше да бидеме силни...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Чекај, Капинко, велам, не предавај се! Есенва ќе те учам да предеш и да везеш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Набљудувавме како двегодишно дете учи да зборува и дадовме теорија за тоа како шемите на детето можат да ја репрезентираат неговата способност да го учи јазикот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Иако од Бабела се учи да раскажува без илузии и без разубавување, да биде 10 г. Старделов, ибид, стр. 85. целосно при дезилузионизмот и дезидеализацијата, тврд и сиров во изнесувањето и на најдраматичното.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Партијата учеше да се отфрлаат доказите на сопствените очи и уши.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Луѓето учат да се глуви Мерачот на времето само во тебе е вперен Во некои други Светови по тебе можеби нешто ќе е сменето Порасни, созреј и не сонувај Остави ме мене Вистината погледни ја в очи Живеј ја оваа овдешнина Сите победи се лаги, загубено време – Загубена утрешнина! 2006
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Таа вода го полнеше Чочкин Вир каде се капеа овците пред стрижење, а во него сите селски деца што стигнуваа до него се учеа да пливат во прво време држејќи си го носот стиснат со два прста додека не се излезе на другата страна.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Патем, тресејќи се од студ, брзајќи за да се згреам, сум размислувал дали има и некои други од оние со кои учиме да живеат во вакви услови? и воопшто, ќе издржиме ли, ќе останеме здрави?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Се браниме од секакви чинки Се браниме од лоши соништа И од лоши толкувачи се браниме А еве сега нѐ учат да се браниме и кога никој не нѐ напаѓа И којзнае дали ќе се одбраниме Ако Господ не нѐ варди и одбрани Првин од нашите сопствени лажни сонувачи И препродавачи на измислени соништа Кои не знаат дури и да танцуваат со соништата Без да им го повредат ’рбетникот од прекумерно стискање
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Младите штрчиња ги учеле да летаат нависоко и Аџијата беше распратил абер по сите страни да се чинат азар сите штркови, за на свети Панделимон да тргнат за на вилает; му стори абер и на Силјана за и тој да се стори азар.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Системот „ве учиме да ловите риба” можеби е соодветен за некое понормално општество, а не за ова, тотално - ајде да речеме, барем во сферата на тнр. „култура” - поместено од зглобовите.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Племето Сизифово заковано за припекот на ридот учи да слегува кон славејот на јазот кон ситото на полето.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
На плажата влегува заедно со другите деца и раководителот го учи да плива.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Почна Зоки да учи да брои. Му покажаа кои се бројките до десет, тој ги повторуваше цел ден и сите помислија дека ги научил.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Памтиш, на Трајко барабата? Свето кимнува со глава. Абе, умно, учи да биде поумно.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
А нам ни е супер и во плитко: Каде децата мочаат а старците учат да пливаат.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Во Булкес Грците отворија голема земјоделска задруга, основно училиште и гимназија, имаат своја власт и свои пари, па дури и милиција, печатница во која печатат весници и книги и скоро сите кои беа борци на ЕЛАС таму учат да бидат политички комесари.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Со еден збор, молам да не се плашите од зборовите, значи денес, со еден збор, денес почнуваме да стреламе или да убиваме, значи вие ќе почнете да учите да убивате... ха-ха-ха, хе-хе-хе – се смее тој весело и гавресто му се тресат дебелите фаши месо под брадата, му потскокнува мевот врзан со стар, дебел офицерски појас.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Но, додека тие се учеа да ме мразат, јас се научив да ги презирам. ,Ирфане Пољубулгаре".
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се учам да чекам и да ми треба повеќе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ги учат да веруваат дека нивните родители се предавници.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)