Ќе ги урнеме неговите храмови.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Плашејќи се секогаш од радикални решенија со смекната душа од селидбите, од ударите на судбината, тој сега гледаше дека децата се ослободени од неговите фрустрации, но го плашеше тоа да не предизвика спротивен ефект во новата средина, па да се урне неговата морална тврдина.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И тој како и Кирилов увидува дека згрешил, па стравува дека еден ден ќе се урне неговата градба врз утописки темели.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)