Дошле на Солун и влегле во една гемија та се упатиле за на Божи гроб.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
И така џенгот се свршил и штрковите наттепале, та си отвориле пат и си се упатиле за кај нас.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Местото што му се отстапува во романот на иронијата, како и на смирениот крај (читајте го рецептот за питата „тикуш” која мајката му ја приготвува на истоштениот повратник), можеби, на прв поглед не се упатни за такви цитати.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Откога се починале и се понајале, си летнале пак и си дошле во тие земји кај што си имале седела, та секој си тргнал во својот вилает, а Силјан со Аџијата и друзи се упатиле за кај Прилеп.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Дошле на Солун и влегле во една гемија, та се упатиле за на Божигроб.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Одела, што одела гемијата по правио пат и по некој ден свртел еден противен ветар многу силен, та кога ја подбрал гемијата по морцката ширина, летала како некоја црпка по талазите што биле по море.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)