Сега лели бил умот и к'сметот да го крепат момчето, знаит како да му даит тоа џуапот на царот: - Честити царе, јас што је удрив три трешници на ќерка ти, си имав прао, чунки имав насиет од татка за коа ќе се женам: во првата вечер да је удрам три трешници на невестата ми за да паметуат коа се мажила.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
- Остај тоа, бре синко - му рекол царот - туку глеј што је дауџија ќерка ми, што си је удрил три трешници и не си ја дексал за невеста.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
- Земи 'и синко, овците - му рекол старио - и отерај 'и да 'и пасиш, оти прегладнеа, чунки одамна не биле на пасење и сегде да 'и пасиш, само на самовилцката планина да не 'и носиш, оти има три самовили што ми 'и зедоа очите мој.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Откоа го удрил три пати, го посинил и му дал десет клучеи од десетте одаи да отворит момчето и да видит што има и што нема во нив.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Ете, тоа беа трите трешници, честити царе, а не оти ја неќум ќерка ти и не ја дексав.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)