тутка (гл.) - во (предл.)

ХРИСТОВ: (За сето време гледа в земја и ја тутка во рацете својата шапка.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Главата му беше навалена на една страна, гушката му се туткаше во безброј набори, а долната рилка, збувната и запечена, му се бесеше уште потешка, дека беше зинат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се туткаме во шинелата од Пападимитриу, се завиткуваме со Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)