Околу постелата изникнуваа мистериозните пријатели, песочни лица што се прелеваа едно во друго, те турнаа надвор од бедемот, од песочниот бадем на неговото и твое детство-талкаше, во некои туѓи прегратки, сосема надворешен.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)