тупка (гл.) - срце (имн.)

Ако ви се случило некогаш да сте избегале од дома и првата ноќ да ве затече сред опустени бавчи, каде што шумот на ветерот ви се причинува како сподавен викот од многу гласови, ќе разберете зашто на Мечета – така се викаше тој – сега му тупка срцето како на врапче затворено в клетка.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Нечујно длабоко вдишува, само за миг здржува здив и под дебелата волнена и густо плетена фанела што ѝ ја испрати мајка ѝ пред некој месец, чувствува како силно и немирно ѝ тупка срцето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)