Кога влеговме во собата, Љупчо стори движење небаре сака да се поткрене. Не можеше. Остана легнат врз високо крената перница.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Вчера бевме многу исплашени, а денес веќе сме подобро...“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Катаден на развиделина и квечерум од бараките и коњушниците се истура црневица и, разнемоштена, разофкана, разорлавена и разнебитена, трча накај џадето.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
По часовите трчавме накај нашата зграда.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Четворицата трчавме накај куќата на Љупчо. Зазбивтани втасавме пред дворната врата. Се стаписавме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Трчаат накај Езерото од утринско ветре намрешкано... пред нив божилак распнат од брег до брег.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
На тоа си мислеше трчајќи накај дуќанот Тимонов и дека како и други Власи и Тимон може да биде неверен но дека за атер на Максима ќе го земе во одбрана, ако не е таму Максим.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)