тресе (гл.) - голем (прид.)

Колку ќесија зеде, а? – и почна да му ја тресе големата глава од која падна црвената чалма. – Ама, кади-ефенди!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Цане ја тресеше големата глава и се смееше; во тоа смеење имаше нешто чудно, повеќе необјасниво отколку навредливо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)