треба (гл.) - во (предл.)

Поарно е тоа да си дремка онаму каде што е, зашто коските ќе треба в торба да му ги собереш ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Ќе си ја земиш ли ти таа грижа со твоите Анадолци да ја свршиш уште таа работа? — го праша Дургут Бахтијара, што требаше во исто време да значи и заповед за акција, бидејќи Дургут беше главен заповедник на сите овие вооружани сили.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А сведенијата беа, ете, точни. Токму тука се најдуваа сите раководни лица на востаничкото движење.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не се гледаше оттука вратата на плевната, малото чардаче и скалите каде што би требало во ова време да се појави Елена.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Лествичникот, братот мој ја сочува главата на раменици, јас останав Сказник и Мозаичник, ќерката на логотетот прездраве и проклетството го снема, оти се помести вселената и ѓаволот веќе не гледаше нешто што не треба во словата да се види.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ако треба во неколку зборови да срочам што мислам дека било, би рекол дека знаеле дека машката геј-желба не може да се сведе ниту на сексуална желба ниту на геј-идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа што природата сама го созадава, човекот секогаш треба во чекор да го следи – мудруваше старецот. –Види го темното царство на пролетните мравки!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Нам ни треба внатрешно обединување меѓу себе: не ни требаат во Македонија ни Срби, ни Бугари ни Грци, зашто не сме ни едното, ни другото ни третото; не ни требаат патријаршисти, егзархисти, зашто ние сме само православни христијани.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За одговор на тоа прашање треба во неколку црти да се одбележи улогата на Србија во македонската национална преродба.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Текстот го пишувам за да им кажам на чинителите на претставата „Да живее, живее трудот“, премиерно изведена неодамна во Атеље 212, Милан Марковиќ и Ангелка Николиќ, дека треба во целост да бидат задоволни од изјавата на управата на театарот: „Оваа претстава не треба да ја критикува власта и политичарите, туку треба да се занимава со малите луѓе“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Јас овде би се задржал на театарџиите, па би им порачал: Ако сакаат да му дадат смисла на театарот, не само форма, треба во него да се однесуваат како да се дома.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Бегај, малечок предавнику, не бутај ме во грев.“ Се свртев и појдов со морници под тилот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мислев дека она што треба во мене да е страв станува дива болка од која ќе можам да се избавам далеку од ова чудно земјиште со многу жили во себе, негде на некое бачило запаметено од детството или од прикаските на тоа детство: во несоблазнет дом на недоразвиени јагненца до чии меки слабини топло се дише, бескрајно се сонува цутењето на праските и јаболкниците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Или ќе си пуштам пет снимени муабети со секој од вас што ме поддржува во моите писанија кои, ете, треба во корици да ги ставам еден ден.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Знам, досега никој не ти рекол дека така треба да биде: пред да ги подадеш рацете пред таква една мекост треба во нечии очи да откриеш пламенен повик.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Уља и Велика како врзуваат крај со крајот, Горица сега да ме види не ќе знае што род сме и сигурно ќе бега од мене, улав живот, ебати животот наш, да не се делевме заради мене може поарно ќе живееја, ама човек не треба во ништо да верува и најубаво му е на оној во ништо што не верува, во ништо што не се надева, барем него ништо не може да го изненади...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Знам, досега никој не ти рекол дека така треба да биде: пред да ги подадеш рацете пред таква една мекост треба во нечии очи да откриеш пламенен повик.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ми треба во огромни количини, а никој освен еден, кој е сега многу далеку, не е способен да ми го даде.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Беше сигурно оти во метафизичката стратегија на Мајка еден од клучевите ќе ја открие историјата на бравата на нашето отворање на првата врата во животот во егзил, а додека спасувањето на татковите книги ќе ја продолжи семејната историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко сакаше да ја пишува Историјата на Балканот оти беше убеден дека таа треба во крајна линија да го смири балканскиот човек, да го помири со себеси и со другите, да се ослободи од саможртвениот синдром, од проклетството на делбите, границите. На Балканот имаше други Картагини и Палестини...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зарем не би требало во дваесет и еден часот во август месец да почнува да се стемнува?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ама најмалава сега ги истече очите што ќе треба во оваа пустелија да чека на некој јабанџија, и башка, откога ќе се изредат другите сестри.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Им велеше: "Не е доволно тоа што го постигнувате, треба уште повеќе да работите, треба во животот да имате цели".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Нешто, што кај Марија предизвикуваше чувство, како да треба во мигот да стане и засекогаш да си замине од куќата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Еве го татко ти.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Татко и мајка треба во црно да се завијат...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Не бев сигурна дека е тоа тоа што ми треба во животот...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тој не размислува што нејзе ќе ⥊ биде потребно зиме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби веќе нема да се во Ајдахо.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Далтон веројатно мисли дека кожната јакна нема да треба во зимата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сонцето и на поетот му треба во сончева песна да го стави и убавината на светот да ја слави.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
„Терајте го долу!“, им вели тој на тие милицајците негови и ме истурка во нив како да сум му нешто што не му треба во таа канцеларијата негова.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Брат ми ја забележа мојата дилема и божем ми дотура кока-кола, се приближи до мене и ми намигна соучеснички.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Итра сум јас, знам како треба во такви ситуации, но кога дојдов до моментот со велосипедите, малку подзастанав, сѐ уште нерешителна дали да пријавам дека кога сме се враќале од насипот сме виделе дека ни ги нема, или...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)