тишти (гл.) - должност (имн.)

Тоа е Лугонес, кој од прозорчиња на воз ги набљудува формите што се губат и мисли дека веќе не го тишти должноста засекогаш да ги преведе во зборови, бидејќи тоа е неговото последно патување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не сакам да продолжам; работиве се и премногу лични, премногу она што се за да можат да бидат и Буенос Аирес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа е, во една пуста ноќ, некој агол на Онс кадешто Маседонио Фернандез, сега мртов, и понатаму толкува дека смртта е измама.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)