Поораа уште малку и бидејќи Силјан си одел по браздите сѐ близу, си зобал црвјето, чунки му се сладило, и му се чинеше оти татко му го милува, без да му текне оти е штрк во тој саат.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
— И кога ѝ текна оти Бојана ја задои, на глас се насмеа. — Ахахаааа — и-хии !. ..
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)