А босите нозе, како да не ја допираа земјата - лебдеше таа во воздухот и танцуваше во чудесен унес...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Дервишите излезени од циркускиот плакат танцуваат во истиот пустински предел, во кој раздразнетата толпа се граба за крвавата слезинка, џигер, бубрези, изгнасени од прав и мравки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И излегувам (во повеќето мои песни излегувам), и среќавам (секогаш некого среќавам): исцрпени балерини напатени (по цела ноќ ми танцуваат во сништата).
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Сонуваше како танцува во Големата сала на детството.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Балканот ѝ е јазав со тешко воспаление, но таа танцува во тантели, ѕирка низ лорњон во напудрени танчерки, се капе во пена на проодни задоволства. Далеку е уште од агонија.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се чинеше дека и парализираните дрвја се нишаат заедно со нив. Маргина 37 79
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Меѓутоа, тоа не беше човечки танц, туку танц на непостоењето; тие дури и не ги чувствуваа своите движења, потскокнувања и своето дивеење; но „нешто“ сепак танцуваше во нив; тоа беше нивното суштество: грутка непостоење, којашто тие на неодгатлив начин ја чувствуваа, неподвижен пискот на исчезнување, лешинска бескрајност; и сето „тоа“ хистерично се тресеше во нив, завивајќи и потскокнувајќи, вртејќи се околу себе и подигајќи ги рацете кон ништо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Тој блескаше, светкаше, танцуваше во нашите видни полиња; распрснуваше живи бои преку нашите поп-очи.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
КАДАР (29) кадар со БАРБАРА како танцува во хармонија со ПРИДРУЖБАТА лево во предниот дел од сцената, близу до ЛИПСИНКА.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)