сум (гл.) - навистина (прил.)

„Сега кога виде каков сум навистина, можеш ли и понатаму да поднесеш да ме гледаш?“ „Можам, многу лесно.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Еве и една лименка млеко... но, гледај. Со ова сум навистина горда.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога на неколку чекори на излегување од кафеаната А А. ми рече дека би сакал повторно вечерта да се види со мене, зашто сум навистина многу начитан, но за жал без потребната идеолшка наобразба, јас се согласив повторно да се сретнеме.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се насмеа. Не, јас сум навистина месечар. Дури и кога сум смеа.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во еден миг сфатив дека сум навистина далеку од брегот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Постојано ми минуваше низ глава: “Јас сум навистина мртов.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЈАКОВ: Не се прашуваш дали сум навистина луд или не?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Добро - наеднаш како да се согласи таа – можеби сум навистина некоја од поумешните!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе се предаде ако сум навистина јас, ќе се припие на моето осветлено пространство, поубаво и повистинско; само да дојдам крај неа и да ја спуштам дланката на нејзиното рамо. * Клара Аицети де Араос и нејзиниот сопруг пристигнаа во Будимпешта на 6 април и се сместија во Риц.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пристигна на мостот и го премина до средината одејќи сега мачно, бидејќи снегот се противеше, а од Дунав расте тежок ветар угоре, закачува и шиба.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)