сум (гл.) - спокоен (прид.)

ЉУБА: Сосем сум спокојна. Ќе се вратиш жив.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А. ПАВЛОВНА: За себе си јас сум спокојна.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Можеби не треба, но не сум спокоен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Понекогаш ќе ме исплаши, понекогаш сум спокоен, ниту најмалку застрашен“.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ете, не го сакам,“ - повторува таа, „зашто од него никојпат не сум спокојна!“
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Впрочем сево ова мене совршено не ме интересира а го продолжувам како да немам поважна работа. Јас сум спокоен.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)