сум (гл.) - на (предл.)

Ја оставам да прави што ќе прави и еве сум на вратата од големата свечена сала на Парламентот чие душеме го украсуваат мозаици, ѕидовите огледала и слики од нашите стари мајстори, а тука се и двете колонади мермерни каријатиди.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
А таа тоа го прави токму затоа што знае дека сум на умирање и дека ништо не можам да превземам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И одам. Еве сум на влезната врата и тука како да заглавив.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Бесен сум на жена ми што ми ја тутна таа трошка двопек в уста.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Немав време да ѝ пишувам опширно на Агна, но не можев да се воздржам да ѝ напишам макар кратко дека сум возбуден и дека сум на трагата на интересни откритија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од десет години брак, девет сум на печалба. Една година само со жената и децата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А сега, со Ваше одобрение, би Ве оставиле да размислите за сè, господа”, рече владиката и ширејќи ја раката кон Карер го собра и градоначалникот и заедно со него излегоа од командата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Да сум на Ваше место, јас би почекал.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Чкртам, а целиот сум на штрек: секој миг би можел да влетаат во собава.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ми ја прати кашлицата како опомена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сосема заборавив дека сум на погреб, а една од душичките што дишеше шумно зад мене, се накашла.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но, верувам во јасниот говор и голем љубител сум на вистината во рекламирањето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Туку, дај од петочново гравче. Два дена сум на сува храна. Сакам лажица да заигра.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Како прво, примена сум на факултет. Значи тој пат ми е отворен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Апсолвент сум на Машинскиот факултет во Скопје.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се разбира дека беше битен печатот од поштата на градот во кој сум на „малтретирање“, како што милуваше мајка ми да каже.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Колико си у војсци, није то коломас, Маричиќ, не подмазујеш волујска кола, сето време сум на фронт, господине капетане, не шкљоцај у празно, Гвозденовиќу, одакле си, од Македонија, тукашен сум, нож и ножнице на крају, Пешиќу, чија je Македонија; сега - засега ничија, све иде кроз нишан и мушице, после како ќе речат големите и господ, големи смо ми Мегленовиќу, оќу сунце у цев, дали би побего, кај ќе бегам господин капетане, сега сите војски на светот се во Македонија, јужна Србија, Мегленовиќ, не ми паѓа на ум да бегам, велам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кој ќе биде добар сè додека не престане да биде добар?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И така, по исплаќањето на долговите. сопственик сум на имот од речиси 30 000 марки, ослободен од данок, сакан како стрико и пак имам пристап до своето кумче.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Устата ми е вкочанета, јазикот сосема мртов, а јас упорно се обидувам да ги забодам забите во долната усна, како да е тоа нешто што морам да го правам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Моето трето око е осветлено и се чувствувам убаво, бескрајно среќен, како да сум на Екстази, се чувствувам толку среќен што тоа морам да го поделам со вас, сакам да ви кажам сѐ, сакам да знаете сѐ за мене.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
За жал или за веселба, јас повеќе нема да сум на дофат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Поточно и не сум крал, немам круна и замок.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Исти сме во гласовите, исти сме во краците, сепак сум поинаков, крал сум на пајаците.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Член сум на А.А.А. С. (Американско здружение за унапредување на науката), и поголемиот дел од времето го минувам читајќи научни часописи од сите страни на светот...
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во еден миг сум на твоите гради, а веќе во друг, само го барам твојот глас...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Но не грижи се, јас сум на твоја страна!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас сум на брегов горе и ако сакам, со еден поглед го опфаќам пределот долу.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Имав филинг дека сум на лесни дроги и ме дрибла кој како стигне.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Љубоморен сум на актерите преку кои таа доживува некој свој свет, нешто што ѝ недостасува.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Еднаш Тате ми рече: „Мајка ти со мене постапува понекогаш како да не сум тука -- како да сум на некој начин невидлив.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И јас да сум на нивно место, - си велеше, - да ме будат страшни соништа во кои арамијата ми виснал над глава со нож в раце готов да ме заколе, да гладувам, зашто она што го имам ми го собира некој со помошта на еден јатак , да ми ги грабне некој со крвава пот спечалените пари, да молам да го дадам аманетот на најмилиот од куќата како што беа оние пет лири на татка ѝ на Трајанка, да морам да се посрамам како татка му на Пецета, зашто некој, кога сум бил на мака, ме одделил од најмилото, а јас сега не можам да му го вратам, та и мене да ми се случува сето тоа, - и јас не ќе можам да го здржам бесот, па макар сто пати знаел дека јатакот е јатак, а неговото внуче негово внуче, кое можеби ништо не знае.“
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Да извиниш ти, ама јас немам што да извинувам, дојдена сум на гости кај Генералот а не кај тебе “, одвратила Рајна, „кај тебе се готвам другпат да дојдам“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Не сакам да сум на ничиј грб...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во овој темен круг со хоризонтот затворен во густиот грб на боровите мансарда сум на една починка Од ноктите ќе исцицам трошка храброст да ја поделам есенва.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Кога ќе се ослободам од егото и суетата, кога ќе ги симнам маските и костумите, кога ќе се демистифицирам, кога не сум на работ на амбисот, кога имам можност барем за момент да бидам среќна, јас сум едноставна личност која умее да сака.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Среќата е луксуз откако ќе направиме животна ретроспектива.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
БОРИС: (Ја става главата во скутот на Мира.) Ми удира срцето како да сум на заболекар. (Пауза) Јас ви завидувам. Млади сте.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Да сум на нивно место, по сто сладоледи на ден ќе јадам, Снеже секој ден ќе ја водам в слаткарница и во Луна-парк, а на Бреза ќе ѝ купувам колку што сака мастики- цигари за да ги „пуши“ кога си игра мајка и деца со куклите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Љубоморна сум на сите тие твои соименици. Заради нив може да ти се случи мене да ме заборавиш.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јас сум на крајот, а Никифор до мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште сум на линија, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гостин сум на животот, ќе вели, несакан гостин.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Момчето со усните ме држеше за раката и како да наликуваше на некој расен коњ, ме тегнеше низ целиот простор за играње како да сум на изложба.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сончањето на балконот правеше да се чувствувам како да сум на некоја плажа во Сен Тропе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Јас, пак, се борам со него. Земам сила, Господ ми дава, зошто ангел сум на земјата, ... пратен за да простам!
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Како, бе, така!? - Па, пак пробав да се самоубијам. Сега сум на психијатрија. Здивот ми застана. Ми се слоши.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Јас таква боја добивам само кога сум на летување и откако ќе се печам на плажа повеќе денови, а на Игбал тоа очигледно му беше неговата природна боја.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)