сум (гл.) - страв (имн.)

Чуј: не ми е името бес. Ни ден. Јас сум страв, навев и ’рж. Сѐ сум, најмногу ранет, изгубен.“
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Чуј, не ми е името бес. Ни ден. Јас сум страв, навев и ’рж. Сѐ сум, најмногу ранет, изгубен“.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Страв и трепет, мислел, јас сум страв и трепет и нека чујат за моиве прошетки по овој бел град сите луѓе од моено село, тоа е она, што можам да им порачам сега.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)