сум (гл.) - таа (зам.)

Јас сум таа, заедно со татко ти, која упорно го поткрепуваше твоето убедување дека човекот мора да си го сочува својот интегритет, да биде способен да ја забрани слободата од детските дни, и надворешните присилби да ги направи што е можно побезопасни.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сепак, јас сум таа која го одбра животот таков каков што е, јас сум таа која се пресели таму за да живее со тој човек.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Бев доволно свесна дека јас сум таа што мора да се справам со неа.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
“ Дали сум таа од завчера или таа од денес?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Што има на мајка ми да ѝ вика, кога јас сум таа што згреши?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А и зошто нејзе? Што не си вика малку самиот себеси?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас не сум таа шовинистичка свиња и во тоа е речиси целата моја оригиналност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ќе помисли жената дека ја мразам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И дали само јас сум таа, праведната?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Јас сум Таа. Почивам скрснозе а колковите ми надтежнале од животворност и се прошириле толку многу што се одделиле од мене и веќе не се само мои и не се само тука.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)