сум (гл.) - може (гл.)

На оваа убавица со години сум мислел, сум се мачел да ѝ пријдам, поради мислата на неа толку пати не сум можел да легнам со жена ми и одеднаш, сега кога таа ми се предаде, кога имав чувство дека пречекорувам во пределите на рајот и чистата среќа, дури и помислував како ќе се разведам за да се земам со оваа жена, јас одеднаш почуствував несовладлива желба за сексуален однос со мојата жена која, еве, на очиглед ме изневерува со радијаторот, како што тоа буквално може да се каже.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Навистина не знам како сум можел да се сомневам во овие луѓе. Освен баџанакот кој исто така е тука.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како сум можел дури и да помислам дека некој од нив би помислил во таа смисла на жена ми.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Одвреме-навреме туку ќе ме жегне прашањето: како сум можел да бидам љубоморен на овие луѓе?
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се вознемирував секогаш кога ќе откриев дека сум станал предоцна, сум изгубил, значи, некое време, во кое сум можел нешто да сторам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И јасно е, секогаш ќе се оправдам пред секој читател, дека Дури и да сум сакал, дури и да сум ја употребел целата вештина и сила, не ќе сум можел луѓето и настаните да ги внесам во повеста со сите својства што ги имаат навистина, туку само онака како што сум ги видел јас, како што ги виделе моиве очи и како што влегле во мојот слух.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Впрочем, како што ми се врекна, со кој успех сум можела јас да се презентирам?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сега се прашувам како воопшто сум можела да очекувам мајка ми да се воодушеви од содржината на тој роман!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тие мигови на тишина со Ататурк, ги дополнував до денес, со семожни зборови и со претпоставки за тоа што с сум можел да речам.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ја споменавте „Нацијата“, во која ги опишав одговорите. Washington и The New York Times, мислам, ја протолкуваа сликата многу различно, едниот ги опиша усните на евреинот како „ласцивни“, а другиот како „претерано стегнати“ - што индицира дека проблемот не е таму каде што тие го лоцираа, бидејќи не сум можел да ги нацртам усните истовремено и такви и такви. Моја ограниченост.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
- Оф, ова е нешто што не сум можела ни да си го замислам! - се радуваше куклата гледајќи удолу кон Земјата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Се прашував себеси каква грешка при поставувањето на прашањето сум можел да направам, но бргу увидов дека, всушност, тие ни самите не го знаеја точниот одговор на ова прашање.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Со што сум можел толку силно да ѝ се замерам на родната татковина, на овие нејзини верни чувари, задолжени да ги контролираат душите на своите некогаш пребегани сонародници, некогашни емигранти.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Пребарував и натаму во мислите, но никако да откријам со што сум можел толку да му се замерам на овдешниот режим па сега тој ми ги покажува своите грозни заби?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не сум можел да претпоставам дека сум пишувал и за нив, знаејќи добро дека ниту птица не би можела да ја прелета најчуваната граница во Европа!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Додека се присеќав на содржината на мојата теза за Коница и Аполинер, се обидував да се присетам за „гревовите” што би сум можел да ги сторам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И со колкава сериозност треба да се толкува некоја намера што сме можеле да ја имаме?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но сепак, дали навистина се било токму така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не се сеќавам што сѐ сум можел и да помислам а камоли да ги ископам од умот зборовите што сум ги употребил!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А таму јасно и нагласено стои дека минатата вечер изјавив оти ќерката на Ѓурчин ја имам видено повеќепати и дека единствената намера што сум можел да ја имам при тие случајни средби веројатно била желбата да ги откријам сличностите помеѓу нас двајцата: помеѓу неа и мене, се разбира, во колку постои.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можело да се случи да го запишам она што иследникот ми го сугерирал како можна моја помисла, а не она што вистински сум го мислел.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За момент седам збунет. Се чувствувам и навреден. Навистина, што сака да постигне иследников?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пуст, сив, студен крај. Во тоа сивило почна најголемата битка, што сум можел да ја замислам во тие години.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ниту еднаш не ми се јави; ниту пак јас му се јавив, оти и не знаев каде се наоѓа со циркусот, оти и не сум можела, оти циркусот е подвижен центар на светот, како што рече и самиот, оној ден, кога дојде повторно назад.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Никогаш не сум можел да живеам во колектив (тоа ја објаснува и потребата овде да не кажам речиси ништо и за моето семејство); дури имам отпор и кон јавните нужници, автобусите и возовите; ми се гади од помислата дека седам на столче или WC шолја на која седеле илјадници пред мене, макар таа да биде и целосно дезинфицирана и стерилизирана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Луција имаше право: јас сум можел уште тогаш да ја обезбедам својата иднина, со едно просто потпишување на текст што друг ми го составил; требаше само да станам дел од едно колективно, врвно јас – и сѐ ќе беше како треба. Вака, меѓутоа, јас бев на полпат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Не”, си рече сама за себе во знак на резигнација, „не сум можела да го сонувам или да го замислам тоа.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Крузингот, зафатите врз телото, отворените врски, циклусните журки (circuit parties), одењето по клубови, порнографијата, меѓугенерациските романси, пријателството и особената комбинација на промискуитетност и на самотија, на еротско изобилство и оскудица, естетичност и аскетство – како тоа сум можел да го изоставам сето она што го прави машкиот геј-еротски живот толку особен и единствен?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А и сексот; што правиме со сексот?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете, мора да се почне од нешто. Не може да опфатиш сѐ. Нема таква севозможна книга.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа што толку голем дел од времето сме морале да криеме што навистина чувствуваме (гејство), сме морале да ја совладуваме фасадата на секое општествено окружување во кое сме биле – не сме можеле да си дозволиме никако да стрчиме, зашто тоа можело да ја оддаде скришноста на нашето гејство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Операта, поп-музиката, модата и стилот, архитектурата и дизајнот, печатењето, сликарството и ликовните уметности; заводливото за гејовите од британската култура, од француската култура, од арапската култура, од јапонската култура; дивите и нивните определителни одлики во разни национални контексти (Мексико, Аргентина, Франција, Турција, Израел, Египет, Либан, Јапонија); трачарењето, мрчењето и кампчењето; урбаноста, отменоста и духовитоста, дури и имањето домашни миленици, особено наклонетоста кон одредени кучешки и мачји раси: сето тоа треба да се опфати во кој било сеопфатен опис на тоа како да се биде геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Рече дека не сум сакала да одам во училиште затоа што не сум можела да ги научам основните работи; рече дека не умеам ни да разговарам па затоа не одам да играм со девојчињата; рече дека сликањето не е за девојчиња.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми ја беше запомнил мојата желба, и една недела подоцна ми кажа дека во куќата на еден од неговите професори доаѓа сликар кој таму држел бесплатни часови по цртање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
” 14 Margina #1 [1994] | okno.mk “Јас лично,” рече Бакстер, “ никогаш не сум можел да ги поднесам тие студентски гомнари.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
- Што е тоа што сум можел да направам, ама не сум го направил? - го прашав.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- А велиш дека сум можел и по гласот, а? - Како да не , човече. Уште со една таква пушка, како твојана.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Многу би сакал да сум можел да ве слушам и гледам од страна, тоа е „драгуљ“ за мојата професија.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Бре, да зер саде ти си ми можел да го донесиш момчето на оваа скала - му рекол к'смето - та јас нешто не сум можел да го донесам!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еда, море побратиме, сам царо некни му рече оти к'смето многу му работел, што ќе му ја даел ќерка си, а не му рече оти умо му работел, разбра, али не разбра?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Не се сеќавам што сум можел да ѝ раскажам за себе, можеби сè освен играта, но тоа тогаш не е ништо, во еден момент се насмеавме, некој од нас прв се пошегува па потоа откривме дека ги сакаме истите цигари и Кетрин Денев, ми допушти да ја испратам до портата од нејзината куќа, пријателски ја испружи раката и се сложи да биде во истото кафуле во исто време следниот вторник.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ја имаат “Lili the Pink” на џубоксот. Време е за малку еротика....
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од оваа точка понатаму не се сеќавам за што сум можел да пишувам во белешките.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Како сум можела да се навлечам?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
На крајно очајание на оние кои чукаа по ѕидовите, делкав сè до разденување, не сфаќајќи како сум можела да допуштам грд мебел да го затвора малиот простор.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
- Не, - му ветив, - нема да те смеам, не разбирајќи со што толку сум можел да го засмеам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Томето го гледаше немо, изненадено, бледо: „Татко, јас не знам како сум можела умо да му го свртам, кога јас со него еден збор немам разменето, освен оној пат кога се запознавме кај стрико Ѓорги.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Земам, се запрегнувам во ракавите, спремам најубаво што сум можела, ја дотерувам масата за ручек, го пеглам и го штиркам секое крпче, секое везено и секое плетено, и чекам да дојде тој.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се сетив на неговите зборови: „Ова ни на сон не сум можел да го видам“.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Неговите први зборови кога ни пиша мејл од САД беа: „Ни во сон не сум можел да помислам дека има вакво училиште, прекрасно е“.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
И дури среќен, зашто дури и јас сум можел да не дојдам на овој свет, како многуте пред мене што мајка ми при раѓањето ги пометнала...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Господе, како сум можела со спружување и да заспам?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Или дедото Шишко сосема се грижел за мојата исхрана па она што сум го имал стиснато меѓу дланките сум можел да го употребам и за таков луксуз!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во еден момент дури и праша зошто сум ја однел во градската мразарница, зарем не сум можел да изберам поадекватно место?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И наеднаш се оддалечи, замина негде не само со поплаките туку и со гласот, и моите зборови повеќе не ја престигнуваа; ми се чинеше дека попусто ги арчам, дека попусто се трудам, па затоа и се чувствував заскитан сè додека не почувствував дека нејзиниот глас се враќа, дека дишењето ѝ се забрзува, а челото, до тој момент речиси суво, наеданаш се ороси со студена пот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога ќе се сетам дека сум можела сè да Гледам, од твоето тело опколена како Земјата од Космосот како водата од копното, не можам о не можам да се успокојам!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Така би рекол дека ќе дојде за половина час, значи не рече дека ќе дојде за 30 минути. Можеби рекол 25.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Утре ќе ми рече дека сама си го заслужувам белегот, затоа што сум можела и цела куќа да ја запалам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Како сум можела досега да не знам дека до овој степен сум била опадната?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум можела и да знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како сум можел, си реков, да не те видам порано?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како сум можела, си мислам, како сум смеела да не ја сакам оваа милина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И пак ќе си велам: како сум можела, господе, да не го сакам?!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Всушност, не сум можела поради пристојност да ви испратам книга, а да не напишам неколку придружни зборови како објаснување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не сум можел ни да помислам дека ќе видам елен и ќе ја доживеам оваа прекрасна и горка прикаска.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Некои киберпанкери сонуваат за тоа (барем засега) да направат хаос во тие системи. Можеби токму сега минуваат низ огромниот налет на младешко разочарување? „Никогаш не сум имал илузии”, одбива Св. Витус. „Не сум можел да си го дозволам тој луксуз. Денес доаѓа време во кое растејќи се соочуваш со прашањето: Што ќе правам со својот живот?
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Јас, во своето детство, поминато меѓу обични, добри луѓе, често сум можел да го слушнам поздравот: „Добар ден, добри луѓе!“
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Шефот Кузе ми рече загрижено: Милка, ако умре Елица, цел живот ќе ја носиш на душа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас му кажав како што беше, а тој ме искара како сум можела тоа да ѝ кажам на Добрила.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мајко Персо, тој ли ми беше ветен за цел живот па не сум можела да го прифатам Димостена?!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Значи, тамам почнав да мислам кои градови и држави сум можела да ги научам играјќи ја играта, а да се поврзани со Индија се сетив на првата грешка што ја направив со Игбал при запознавањето и решив да му признаам: - Не знам ништо за Индија – реков искрено и олеснително здивнав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Да, но ти знаеш – рече таа – јас ќе добијам таква казна од нив што ни на сон не сум можела да ја сонувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Па ни јас не сум можела да те замислам таква – возвраќа мирно таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што ми требаше да доаѓам со вас без да им се јавам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Значи така, а? „Заб за заб, око за око”, а?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)