сум (гл.) - знае (гл.)

Дики: Не сум знаел дека си филмска ѕвезда.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не сум знаела дека по потекло си аристократ!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
КОЈ?! (Во тој момент ја здогледува Грета пред себе и ја испушта слушалката) Грета (Смешкајќи се): Здраво Краст!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
НОЌ Грета и Дики одат по тротоар. На улицата има голема гужва.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Единствено ми е страв од оние грди луѓе. Тие не ме тепале туку сум знаел дека ќе ме тепаат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
На сето тоа јас си велам: Не сум знаел дека животот има вакви визби.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Па да, си велам, отсекогаш сум знаел дека Балканот е богатство на убавини.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Не сум знаел“, извикав, „дека еден помлад човек како тебе, може да биде таков клеветник.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Знам дека луѓето се суетни, прости и алчни, но не сум знаел дека овој проклет свет околу мене ќе се дрзне да ме одгатнува и, уште да смета, дека ме проѕрел?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„На камбаната има натпис“, му велам, „стои годината 1861“. „Мајката“, вели тој, „не сум знаел. Кога било тоа?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но, сите тие книги исто така раскажуваат на свој начин, и секојпат се зацртува нова глетка, историјата на своето настанување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се чини дека сѐ уште не сум напишал, не сум знаел да напишам (притоа сосема искрено мислам на својот недостаток на основно, речиси граматичко знаење): секогаш кога почнувам да пишувам некој нов текст, па и ако е најскромен, присутно е отстапување­то пред непознатото или недостижното, едно поразително чувство на неспретност, неискуство, немоќ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Не сум знаел, - беше збунет Денко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Ох! - рече Бојан. - Не сум знаел дека си ваков ранобудник. - Те чекам. - Мене? - Тебе.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И да сум знаел дека ме читаат, сигурно не би изменил ништо во моето пишување...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Очигледно очекуваше одговорот на она негово прашање: што сум знаел јас за татко ми?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знаеш на каде ќе ќинисаат и каде ќе пристигнат тие негови шашардисани зборови, објаснував, а притоа ни самиот веројатно не ќе сум знаел каде бев и каде ќе отскитав, ако не ме прекинеше прилично збеснетиот Даскалов: - Од каде сега тие муабети?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Што знам за татко ми, нели прашавте пред малку?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели се договоривме кој што ќе прави.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Никогаш не сум знаела дека има такви луѓе како татко ти и мајка ти.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Така го прочитав првпат и записот за богот што слегол од небото и сотворил сѐ на земјава, иако никогаш не сум знаел ниту една буква од тоа писмо на штичката што говори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И јас почнав да измислувам: дека Луција дошла на мој повик; дека јас сум знаел дека ѝ е забрането да се гледа со мене, но сепак сум ја повикал; дека таа не се противела, дека со мене пиела вино и пушела цигари; дека самата ја соблекла кошулата, дека на месечината блеснале нејзините гради, како кај кучка (токму така реков, за да го излудам Фисот, кој, очигледно добро ги познаваше нејзините гради), дека јас сум ја одбил, а дека таа ми се заканувала дека ќе ме убијат од Партијата, затоа што ја одбивам; дека потем таа го слекла здолништето (ќелата на Фисот црвенееше сѐ повеќе и повеќе; жилата на вратот му се наду и мислев дека ќе пукне, дека кап срчева ќе го удри), дека потем јас сум ѝ ги слекол гаќичките, дека сум ѝ ги раширил нозете, дека таа ме молела да влезам во неа, и дека конечно, сум ја завршил работата, само заради сочувување на здравиот народен дух, и дека сум ја исчукал машки, по што таа долго ме бакнувала и ме галела на кејот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Не сум знаела дека си во состојба така бргу да го мериш и женскиот ум.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ооо, па не сум знаела дека господинот... - овој пат не го одржа ветувањето и му персираше со господине, со овие зборови сакаше да го поттикне да каже нешто повеќе за себе, што самата не го знаеше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Морав да признаам дека не сум знаела со кого сум живеела или, не дека сосема сум била лишена од предупредувањето на мојата интуиција, од предупредувањата на моите соништа, а и од конкретни факти, но дека сето тоа не сум го пуштила сосема да продре до мојата свест за да може да бидам онолку потресена колку што било неопходно, и да го преземам она, што било потребно.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се сеќавам и на „Робинзон Крусо“... Не сум знаел што иде во животот...
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Последното што го најдов испишано од некоја книга, како потсетник за нешто, не сум знаела за што во тој тогашен момент, беше: “... недостигот на лична смисла и суштина го добива својот најсилен израз во едно судбоносно осакатување на животното чувство, на едноставниот секојдневен живот во неговата повеќеслојна и раскошна целина“.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Веројатно не сум знаел точно кога почнува наставата во Учителска, во записот стои дека тоа ќе се случи дури на крајот од месецот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Па покрај тоа што сум знаел дека постојат секакви луѓе, особено изроди, сепак сум успеал да дојдам до заклучок дека луѓето се мразат еден со друг и нормално во такви услови послабиот да носи многумина на својот грб.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Јас дотогаш не сум знаел, ама тој Александар Македонски бил копиле.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не знаев, можеби никогаш не сум знаел да се борам, да бијам со рогови и да газам со копита како бикот во мене.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А потоа и оној додатен податок: Роза ми објасни дека се јавувала по телефон дури од Градска пошта, добро сум знаел дека Раде не држел дома телефон бидејќи гарсоњерата ја користел само за починка (се разбира Роза притоа не спомна дека таа гарсоњера Раде ја користеше всушност за неговите машки потреби).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе речат дека дека сум знаел некои работи!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ќе има бањање.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ќе видиш Тото!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не сум знаела и што рекле лекарот и командирот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум знаела дека кога не е сам човекот и повеќе може и повеќе знае.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум знаела до кај може да падне човекот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум знаела дека ваков какол имало и меѓу луѓето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега знам што знам и колку знам, но не сум знаела колку можам да не знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А може и тогаш да сум те сакал, вели, ама не сум знаел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум знаела дека и тоа можело да ти дојде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— На здравје, велам, па јас не сум знаела колкав непријател сум била.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум знаела дека толку ми е здробена ногата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И, вода, вода, вода, ништо друго не сум знаела да кажам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум знаела дека овде имало и подземни возови...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Не сум знаел, мамо...“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Па ова село е Крчишта, синко... - Така ли? Па не сум знаел, мајката.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ниту сум смеела некого нешто да го прашам, ниту сум знаела некои зборови сама да си ги објаснам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сега кога ќе си помислам, ништо не сум знаела, сум живеела како во некој сон.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мојот пубертет протече во некое оптоварување, барем да сум знаела што е тоа што постојано ме вознемируваше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Како не ќе сум знаел, светол бегу!“ „Ајде! Камо да видам?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Знаеш што е тоа Гоби? – го прашав Борче. - Ај бе, не зезај, дали сум знаел!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Пустина во Азија на четири букви!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)