сум (гл.) - гледа (гл.)

Во Солун сум гледал малку како се носи светот и како живее.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Овие настани ме потсетуваа на други такви, помали, во животот, кога сум гледал дека луѓето се далеку еден од друг, како од брег на брег, не се разбираат дури и кога се во прашање навидум ситни нешта.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И кога виде Писмородецот, крај мене застанат, дека во буквата сум гледал, се вцрви и тој (Боже, дали и нему таа буква на блудна девојка му личеше, на блудница Вавилонска што те довикува меѓу нозете свои?), светна со окото мрежесто, па зеде и со својот калем ја покри убавината соблазнителна со мастило црно, невидлива ја направи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Му одговорив дека не знам, и дека денес цел ден не сум гледал ниту телевизија, ниту сум слушал радио.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сум гледал таква опрема во Скопје. Во некои продавници.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Којзнае кај сум гледал, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сум гледал рујна пролетна зора, сум гледал орел во крилен лет, сум гледал реки, езера, мора, ­ но како тебе прилеган Пирин не видов нигде на овој свет?
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Во град сум гледал жени - издолжени како жерави, чиниш сега ќе влезе во вода и ќе остане со издолжена шија.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
-Кога сум гледал како танцуваат снегулките, сум се восхитувал.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Рибино око немам око да те видам имам да те гледам на свој начин, во свое време никогаш да не ти се нагледам од овие сфери, од овие длабини да те изобличам да те преобразам на очите да не си веруваш така исто сум гледала и молчела молчела, значи гледала пред да ме крстиш риба псариа, fish, poisson, пред да ми ја откриеш смислата и од мене да направиш соѕвездие, знак, уметничко дело пред да ме уловиш и од себе да создадеш Риболовец а од мене добар пазар, специјалитети пред да ми ги дознаеш употребните вредности - мои и на моето око, метафизиката пред да измислиш мамки, глисти, црвци јадици, со еден збор јас се фаќам за јадицата а моето око сѐ гледа и сѐ знае но таи и разобликува.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И ми текнува колкупати сум гледал човечки пискотници кога никој никого не го гледа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)