стрпи (гл.) - се (зам.)

Стрпи се драга моја мајко, наскоро ќе се најдам во твоите прегратки...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Стрпи се, ќе видиме. - Претпоставувам дека порано ги дале...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Па, стрпи се малку и еднаш признај дека секогаш не си во право.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Почекајте! Стрпете се малку... - викаа луѓето од поворката, - да се обави првин погребот...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Синото му одговори: - Стрпи се малку, рано е за пролет.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
РЕВШИН: Стрпете се. Само што јас се оддалечив на пет чекори, кога мене ме стаса лакејот на ресторанот со записка. Од него.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А јас да си ја гледам бундава! – Стрпи се, мила, па не е дојден крајот на светот! – За мене, крајот на светот иде кога ми се гладни децата! – Те разбирам, те разбирам, и мене не ми е лесно.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Стрпи се малку, ќе видиме! - шепотеа шините. Еве ги, доаѓаат!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Синото му одговори: - Стрпи се малку, рано е за пролет.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Милувај, кажувај откорната штицо во моите уши шкрипни збор од стисок зад доцната есен клун твоето лице со тврда гримаса на одметнат врисок и блиску, сосем блиску во паднати лисја и стивнати птици од предзимска мисла се тркала бисер од поплака тивка стара колку слухот со воздушни уши кон ветерот со око што од себе се суши ќе одминам во ехо на чекор од чизма ти далечна, крцкава стрпи се и слушни од жлеб, клинец и чекан чука мојот призрак. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 139
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ДИОНИСИЈА ПРВА
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пристигнат од Исток цвет или бран во трепет сет; на ветрови нежни сплет - прилика во тивок лет - кон спирален плови тек зрак зад брегот модро мек ненадеен од недоглед сам се влева в суден след: ред сред буден непреглед.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)