Крупна солза како камен се стркала низ образите на Снежана.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Звукот се стркала низ ходникот како џамлија.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Пенчо брзо се стркала низ стеблото и со големи скокови се упати кон оградата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Дискретно си забришуваше солза, спонтано стркалана низ образот - беа тоа солзи радосници, чувството на блискост со младата генерација...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)