стори (гл.) - како (прил.)

Му се стори како да го познава местото. Па се разбира!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во моментот кога ја виде како паѓа врз врзаната рака, му се стори како нејзината болка да ја чувствува во сопственото тело.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му се стори како да чу и придушено липтање...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А пак тогаш: Сивокрилите ангели полека фатија да се источуваат пафтајќи со крилјата и упатувајќи се на запад, и наскоро одново се покажа сводот небесен што сега ја немаше својата, туку бојата на проклетството, а од силната војска се издвои само еден одред од Силата што го препокри градот во кој згаснуваше сѐ: и криците, и довикувањата, и трчаниците, и стравот на луѓето, та носејќи факли со сумпорен пламен се одвоија од јатотото и фатија да се спуштаат полека кон Градот...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Потоа ја оттргна мислата која му се стори како прокоба.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Многу се благодарело момчето задека си го зачуало татка си.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Три дни мувлет имате за да го напраите.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ете, тоа добро ми го стори као тебе, чорбаџи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И отрчало девојчето. Сторило како што ѝ порачала мајка ѝ .
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)