стори (гл.) - свој (прид.)

Стравот што го доживавме и она што допрва дома нè чекаше го стори своето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми би рекла ни попуштија нервите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Всушност не беше којзнае колку интелигентна, но парите од татко си го сторија своето.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
И сега оној таму само очекува кога премореноста и студот ќе го сторат своето, за по нив да дојде тој.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Од село сум, но животот в град го стори своето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој и иноверникот, и смртта заедно со нив и во нив под јакуцката на ноќта; таа ќе го стори своето и ќе продолжи да го збогатува боиштето со трупишта, тие ќе останат вкочанети и безимени, заборавени. Потоа се ќе отфркне. ***
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И, така, и на вујкото и на тетинот им ја исполни желбата, па сама, без младоженецот, со деверчето зад неа, се избаци по трипати „мокро“ со сите, ама пола од нив не беа свесни дека се поздравуваат зашто „гага“ ракијата си го имаше сторено своето.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не знам што точно но има нешто што може да се стори преку реките лесно и непречено да се минува зашто само така, потоа, животот ќе го стори своето, заклучив бидувајќи целиот обземен од сината светлина во која белата ја снема за заборавање.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)