стори (гл.) - каил (прид.)

Кога растававала софрата, таја коските од месото не ги фрлала нап'т да ги јадет кучињата, а ги собирала, та ги запретвела во кланикот, во пепелта.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сѐ гледаше Бошко, сѐ. Ама сѐ уште не се беше сторил каил да се прикаже кој е и да прозборува за себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Некое време еден цар се сторил тебдил и зел неколцина од мезличот со себе, та тргнале да шетаат по градои и села за да видат кој што праит и кој што велит за царот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ами со двете како си: скраја, али близу?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тије му раскажале, оти као нејќит да глеат греој кај му умираат децата од глад, се сторил каил да умрит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
М'ж је се сторил каил и кравата ја заклале, та си вареле од месото и си јаделе.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)