стори (гл.) - човек (имн.)

Со сонлив глас им рекол на луѓето да го погледнат. - Мојата крв, браќа, ја накисна земјичкава ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Летнал вамо, летнал тамо, прокљакал и пак се искапал, па се сторил човек.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Што лошо сум ти сторила јас тебе? Што лошо ти стори човекот мој? Што кабает ни најде. Та мене, та нему...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
– „Тие луѓе се штрковите наши што ни идат овде, браќа, им рекол; тамо во градот кај што бев има два извора: во едниот да се искапеш ќе се сториш штрк, а во другиот да се искапеш, да се сториш човек.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Никогаш не раскажа ниедна неправда од детството, од очувот кој велеше дека од кило месо ја сторил човек.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Што не сторил ни ајдутин ни буљукбашија - го стори човек за чие крштавање пиев кога бев на негови години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)