стори (гл.) - ништо (имн.)

Почнува, најпосле почнува! Не можеа да сторат ништо друго освен да стојат и да се гледаат во очи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Оној веќаваше, оној плачеше, поземајќи ги парите од Башмајсторот, оној дури и му баци рака на Башмајсторот, беше една голема, корава рака, испукана од делкање камен и од варта, сите мислеа дека не можеше да се стори ништо, ни една трошка, поинаку; сите тогаш мислеа дека е сега готово, дека по ова на оној ќе мора да му дојде умот, а Башмајсторот ја тргна својата голема рака, помолче, помолче, а после рече: „Чуј, сине.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тие во Берлин само се кочоперат. Нема да се осмелат да сторат ништо поодредено.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)