стои (гл.) - така (прил.)

Со Солун како да се судриле Ориентот и Западот, па овој белег е присутен на секој чекор, преку бројните ахчилници, ориенталските слатки, а најмногу во старата чаршија, на дното од прочуената европска солунска улица „Цимиски“, каде што уште во еден агол сѐ стои така, како што било уште во „турско“ - стари дуќани и магазини со ќепенци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Додека стоеше така успеа, со уште малку пипкање, да го развитка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стоеше така долго кучето пред влезот и не одеше повнатре да ја нападне ами сакаше со долго чекање и заканување да ја измачува, да ја застрашува и повремено доближувајќи ѝ се да ѝ го пукне здивот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Стоеше така со погледот како фрлен во пустина и веќе помислуваше да ја батали оваа работа коа, зад себе, од левата страна, чу женски глас како му вели: „Ви треба помош?“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Стоеше така долго, загледан занесено во колоната, што се губеше во далечината, по тоа крена поглед нагоре кон знамето, кое што се вееше на високиот јарбол.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Стојам така пред луѓето, а небото клекнало, се фатило за земја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стојам така обесена на патериците и не знам кај да се свртам, како да се преместам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стојам така и ја поземам мелодијата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам колку време стоевме така загубени. Јас и Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мечката, пуштена, полека се исправила. Стоела така некое време, како да се навикнувала да биде пак исправена, а после се свртела кон него и му се доближила.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Стоеја така занемени - ниту збор, ниту воздишка - голем уплав ги стаписа.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Картагинските статуи, тука веднаш крај морскиот брег, крај напуштените форуми и арени, го продолжуваа вечниот сон. Само лицата со време им се обезличуваа. Бавно замираа...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Стоев така замислен на брегот, размислувајќи за новите предизвици на денот, со мисла нишана од сините бранови, го заушив познатиот глас на градинарот Раиз: - Знаев дека ќе ве сретнам на брегот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Долго време стоев така, можеби пет минути, чувствувајќи се многу непријатно.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А зло или бог одново ги успа ѕвездите И само таа, твојата ѕвезда е будна: Стои така загледана кон земјата и моли...
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Стоевме така, гледајќи го како си оди и молчевме.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И шопа вино во бокалот, шуми, ко млеко во кобличе. А ние, не знаеме да си ги одлепиме устите. Стоиме така, си го менуваме здивот, дишењето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми мавта жената и вика: - Станувај, Јоне, оттука, вели, и ми стои така пред пушка, пред цевка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми вели и уште стои така потпрен на мотиката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стоиме така и ништо не веруваме. Само се гледаме и намовнуваме. Некои летни морници нѐ лазат и нѐ студенкаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стои така до трнот и ми мавта со рацете.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)