стои (гл.) - понастрана (прил.)

ВАСИЛКА: Добро ве најдов (оди кај Антица која стои понастрана и ѝ пушта рака). Ти, Антице, како си?...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А и главата како да ми стои понастрана од телото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гица и двете братучеди, на Миќо го посматраа стоејќи понастрана призорот што се повторуваше, на мое ликување, уште неколкупати со истиот крај.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)