стои (гл.) - зачуден (прид.)

Стоев зачуден, загледував, не ми беше јасно зошто се смеат, затоа што книгата „Двојната Лота“ не сум ја читал.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Томче и Верка стоеја зачудени. Им се чинеше дека над занемените бели пространства одзвучуваат тоновите на некаква бела песна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И наставничката одвај се воздржуваше да не се насмее.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Пукна вистинска експлозија, што ги зафати и машките.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Стоиме зачудени пред тоа нараснување на збунетоста јас и малата птица со црвен клун и тенка темна линија од вратот до црниот опаш.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)