стои (гл.) - висок (прид.)

Како да беше закован за земјата, зад нас стоеше висок младич, со немарно префрлено палто преку едното рамо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Крцна вратата. Пред него стоеше висок човек, забраден во бел турбан.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)