стигне (гл.) - таму (прил.)

Ја подаде раката и ја откри нејзината нога, дојде до коленото, го сети нежното месо над него, полека упатувајќи се кон местото на најголемите таинства, и пред да стигне таму, таа му ја стегна алчната дланка со нозете, не допуштајќи му да оди потаму.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Мојот брат Марк имаше пријатели кои имаа тајно клупче на таванот на нивната гаража и единствениот начин да се стигне таму беше преку дрвените скали на ѕидот, ползејќи преку една тесна штица.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Моето кревко тело нема смисла за убав подвиг, но ти лесно според потта на мојата болна кошула, како според Книга на болниот, ќе ги протолкуваш сите соништа и ќе ја покажуваш кошулата како поука на сите кои копнеат заедно со Тебе да стигнат таму каде што не може никој освен тебе.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
П.С. (ad finem!): И доколку веќе поинаку не можеше да биде - јас немаше да обвинувам друг што не стигнав таму поривот кај што ме упатуваше...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Таа не можела да стигне таму порано.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Надвор има прав, саѓи и сообраќај, и луѓето се туркаат во супермаркетите, а полициските коли, со сирените, свират за да стигнат таму каде што имало судири.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А кога стигнавме таму, со колена трештени од страв, со колена што штракаа, пред клучалницата грозна од одајата со умножението на отровниот запис, тој рече: „Отвори го ковчежето и пушти го сподобието отровно во одајата отровна“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога стигнаа таму, ги најдоа попот и коларот и неколкумина гробари како исплашени стојат и молчат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Јас стигнав таму во осум часот наутро и затекнав само еден човек во елек и без палто, мошне скромен и љубезен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Го паметам првиот ден на мојата работа, што требаше да ја започнам во некоја сонлива канцеларија за товарен транспорт.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
При излегувањето романтично ја „испрати“ преку ветерот - да стигне таму кај што треба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но и тоа трае само за миг, всушност, како непосредно пред мојата порта да се отвора дворот на мојот болен пациент, веќе стигнав таму; коњите стојат мирно; снегот престана да паѓа, околу мене месечевата светлина; родителите на болниот итаат низ куќата; сестра му по нив; речиси ме креваат од колата; од нивните збркани зборови не можам ништо да разберам; во собата на болниот воздухот одвај може да се дише.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ја отворам и барам меѓу моите инструменти; младичот, сепак, ја подава раката, посегајќи кон мене за да ме потсети на моето ветување; ја дофаќам пинцетата, ја посматрам на светлината од свеќата и повторно ја враќам на нејзиното место.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сака да стигне таму горе, многу високо.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Само на белава хартија што стои пред мене можам да го пуштам умот да лета и да стигне таму каде што телото не може.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Мигот со тебе И повторно талкам во овие доцни часови до твојот ум, и никако да сфатам дека и да стигнам таму, ти пак ќе ме болиш...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Кога стигнав таму, во Крњево, ја најдов мојата прабаба Анѓа сама дома како толчи ореви, а во дворот оревите се сушеа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога стигнав таму и кога видов дека татко ти ништо не направил со ракијата, многу време се задржав за да подготвам уште еден казан.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тоа беше добро место за криење, кога еднаш ќе стигнеш таму, но стигнувањето до таму беше многу опасно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но овојпат мора да стигнеш таму по сосем друг пат. Испланирав сѐ.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сабота Јануари Болката родена од немоќта, од длабочината на бесознанието, на почетокот доаѓа тивко, се воскрева во градите, тече по дамарите, те гони во мислите, со страв блеснува пред очи и, иако невин, веќе си стигнал таму каде и воопшто не си се надевал.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Се сеќавам, стигнав таму во пот. Сонцето удираше од кај Сината Планина и небото беше пепелаво сино.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Вашите татковци сега, ако се селани, кога сакаат да одат в град, на пазар, ќе се качат на воз или на автобус, или пешки ќе тргнат, па ќе стигнат таму, за да свршат работа и да ви го купат она што сте им порачале па вам целиот тој ден не ви останува ништо друго освен нестрпливо да го чекате некаде под село и уште таму да видите дали сте го добиле она што ви било толку драго.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Оче наш, Кој си на небесата, да се свети името Твое, да дојде царството Твое; да биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата; лебот наш насушен дај ни го денес... - прекина само за миг небаре наслушуваше дали нејзините зборови стигнаа таму каде што ги упати.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во осум часот и триесет минути нашите единици во реонот на селото Крчишта мора веќе да имаат создадено силни одбранбени точки со цел да биде заштитена фалангата која во попладневните часови мора да се најде во полето на селата Косинец и Лабаница, а главнината во селото Смрдеш и натаму кон Брезница - Руља - Желево каде ќе бидат пречекани и снабдени со храна и оружје од нашите тамошни единици за што - тој погледна на часовникот - веќе во ова време Кикицас верувам стигна таму и ги дава соодветните наредби...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сите некако брзаа, потрчнуваа да стигнат таму каде што тргнале... Секави ликови...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сама и без никаков страв стигнав таму, убаво се сместив, во соба со поглед на градот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кога стигнав таму, посакав да ја бакнам земјата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А кога стигна таму - веќе беше свршено сѐ.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)