стемни (гл.) - лице (имн.)

Пред влезната врата го стресува снегот од себе и влегува во одајчето со променето лице, најдувајќи ја мајка Перса задремена крај малечката Пелагија. Ѝ се извини на мајка Перса што се задржале толку многу, ѝ рече дека е многу уморена и дека каснала со Чана кај Танаско и сега не е гладна, туку дека е гладна само за сон, па така не мораше да објаснува зошто се врати со стемнето лице.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„Тате”, рече малечката Мег. Децата стоеја и гледаа во неговото замислено, стемнето лице. „Тате”, рече Роналд.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)