сте (гл.) - вие (зам.)

Тој се сврте кон Ѓорчета и го праша: - Кој сте вие?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Давав отпор некако.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Дали сте вие ќерката на Ласа Кривошеева, ме праша!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Кои сте вие?“, прашува човекот. „Ние сме трите џуџиња“. „Па, нели бевте седум?“ „Нема, луѓе, брат!“, одговараат џуџињата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Но како од страв, да не ме сетат кодоши не смеев да се јавам на Имотот, а како кај вас уште оттаму, од брдото, (од Зедница) видов дека свети, и како сте вие прва куќа после Имотот, решив кај вас да се јавам и вам да ви го оставам и коњов и чупалево.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
КОТЕ: Се гледа, се гледа по ракијата што ја пиете со мезето внатре, а нам ни давате пиперчиња да се труеме луто со луто!... Ааа... што сте вие!... (Се смее).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КОТЕ: Така, Фросо, така! Лошото по душмани, а арното кај нас! Мајстори сте вие жените!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- А ти придржи го за раце, ми пречи да го лекувам. Од каде сте вие?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Господинот гледаше во мене и рече: „Кој сте вие? Ја познавате ли госпоѓицата Ина?“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Кажувај“, велеше, „кажувај во каква тајна врска сте вие двајцата со нечестивиот!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Физички ја усмрти мојот претходник, но вистинскиот убиец, да знаете, вистинскиот убиец сте ВИЕ, госпоѓо.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Што сте вие? Фабриканти? Тутунџии?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Која сте вие?,“ праша. Јас само повторив: „Сакам да поразговараме за Рајнер.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Што сакате да знаете за Рајнер?“ „Јас за него знам сѐ. Или скоро сѐ.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Опасна заблуда“ - мрмори претседателот, - што сте вие? Анархисти? Или обични разбојници...“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ало, дали сте вие Рада? Рада потврди, а соговорникот продолжи: - Знаете, во оставинската постапка која се наоѓа во судов, вие сте наведени како единствен наследник на Јана Попова.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Никој не знаеше што да му каже, но секое јавување ја зголемуваше неговата беда, зашто неговото љубоморно дивеење веќе стана познато меѓу непоправливите ноќни птици од Мартима, па почнаа да му одговараат со секакви досетки што го наведуваа на страдање.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Жената се налути. – А кој сте вие, по ѓаволите? Сатурн ја спушти слушалката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ха-ха, опасни сте вие, таму долу...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Отец Симеон смерно гледаше итро насмевнат со ноздрите. „Љубопитен сум и слушам“, рече. „Кој сте вие?“ Иван одговараше со достоинство на сигурен сведок. „Лекар сум...“ Не заврши.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На оние што сѐ уште се подготвени налутено да се присетат на „турските ѕверства“, ќе им одговори Владимир Соловјев: „Турските ѕверства ние ги помниме, а зарем одамна во Русија, па и во другите земји, сопствените турски ѕверства исчезнале?... а што се однесува до вашите христијани и нехристијани, за жртвите на сите ѕверства la question manque d’interet (прашањето е лишено од интерес): ако мене некој ми ја гули кожата, јас нема да му се обраќам со прашањето: од која сте вие вероисповед, милостив господине? - и ни најмалку нема да бидам утешен ако се покаже дека луѓето што мене ме мачат се непријатни и неугодни не само за мене, туку згора на тоа, како христијани, гнасни се и за својот сопствен Бог, со чиишто заповеди се подбиваат“. 10.08.1992.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но зошто сте вие сам, па вие ветивте да го доведете брат ви, кој живее на село?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И како што беше спокоен, достоинствен, наеднаш се возбуди и вџаши. – Од кое место сте вие? – пак праша и ѝ се приближи на Анѓа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сева корија и сиов камен што го гледате длабоко под мене протегна жилав корен и мојава става што вишнее усамена под ридов сте вие.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Девојката (вџашено) – Кој сте вие? Како влеговте?
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Старецот се распрашуваше за сѐ, богословот расправаше за сѐ весело наслушнувајќи се самиот себе:војната има сто очи запалени, и сто 'рбети железни, и сто усти гладни и крвави, па оди како стоногалка на нас, а господ светот го заборавил, му завртел грб - црвчиња сте вие, пијаничиња, туѓи жени задевате. Па штом е така, удрете.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Прости луѓе сте вие. Знаете ли вие како се оди во Франција сега во воено време или не?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Хе. Може. Ама не се гоштевајте на мене кога си знаете дека сега сте вие ставени на маса.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тетин Доне ги гледаше, ги гледаше и на крајот присторе: - Хе- хе, - рече, - Ја. Пуцковци сте вие.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Не знам дали ме разбираш? ...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Таксистот, пак, за чудо, осети потреба да продолжи: - Извинете, да не сте Вие од Куманово?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Старецот замислено зјапаше во слушалката „Сигурни ли сте дека сте вие капетанот Роквел?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Не вревете, Атињани“4 јавните места, амфитеатрите и пантеоните ги имате за провод и лесен живот за парење и галење слугите не се за отфрлање ни робовите, млади и помлади не сте вие, граѓани од неслобода засегнати од немаштија и немоќ, напротив вие гласате, беседите, мезетите вие освојувате и патувате наследувате и ќарите мажи многубожни и безбожни дури време е, скрасете се доста пребиравте меѓу реториката и политиката меѓу мантиката и математиката во вештини, о самољуби, доста се огледувавте се наттрчувавте и надмудрувавте заговаравте и преговаравте недоветни доста се правевте: сиромашните се собираат по плоштадите агорите и аулите првин тивки и потем бучни првин слаби потем силни првин малку потем многу!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
ТЕОДОС: Да одиме. (Тргнува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Такви сте вие! Кога сте на зорт, — дај, помагај, чорбаџи Теодосе, а после за враќањето, тој крив, фрлај дрвја и камења... на чорбаџи Теодос, треси черги над него...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Тоа е предимството на сите одредби кои доаѓаат од другата страна, при што е небитно дали се нечитливи и недостижни, битно е да се прифатни чудесниот облик на било кое случување, било кој објект, било кое ненаместено суштество, бидејќи на секој начин никогаш нема да знаете кој сте вие.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ами, зошто сте вие затворени, ми велат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кој сте вие, горе, прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Што сте вие, Небеска, прашува Хубер.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Чудовиштето крена две пипалки, ги спружи накај нив и ... – Кои сте вие?... – згрме глас.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
АНДРЕЈА: Како сте вие задоволни од вашата работа, господине Клаус?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ЈАКОВ: А вие госпоѓо? Знаете вие што правите и што зборувате? Зошто сте жива? Одговарајте! Зошто сте вие жива?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Брат ви Андреја спаѓа директно и без остаток во таа класификација, а и вие не сте подалеку, иако сте вие сепак друг случај.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
САРА: Каков сте вие тоа поет кој не ги носи песните со себе. Добро, кажете го крајот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Што и да помислам – грешам. Какви луѓе сте вие тоа?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Колку е тој поразличен од сите што ги знам, колку е сѐ полесно и поедноставно со него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што ми фали пак мене? - Ништо, ама не знам зошто сте вие машките такви, кога некој ви се допаѓа, не го кажувате тоа отворено, јасно и гласно, туку сѐ нешто изведувате – реков и во тој миг се сетив на Игбал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)