стаса (гл.) - жив (прид.)

За неа враќањето значеше по долго потиснуваните емоции, да ги стаса живи­те пред да мине и нејзиното време.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Јаженцето грижливо беше намотано и заврзано. Бојан стасал жив и здрав.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој се врати на Балканот, таму каде што неговата турска мајка не престануваше со соништата да замине во Турција, да ги стаса живи своите родители.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)