А тој им велеше дека во тие моменти сè, сиот свет, изгледа сосем поинаку: она што е мудро, станува бесмислено, она што е убаво, станува грдо; сè што тие е мило, замразуваш; на сè околу себе гледаш со омраза и завист што ти си одиш, а тоа останува...
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)