Искрено, ми станува симпатичен, а обично токму симпатијата е предзнак за она што се нарекува озаконета љубов.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Белите лилјани се израснати до висината на мојот нос, и попладне, а особено приквечер, можам да го допрам нивниот слаткаст мирис.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Неговиот ентузијазам веднаш ми станува симпатичен (можеби поради презимето што асоцира на Хуго, таткото на Корто Малтезе). Coleshill House, идната палата на богатиот братучед, е одличен предизвик за да се направи нешто различно, друго, од вообичаените градби во тогашна Англија.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)