Па автобусот веќе нѝ замина, еве точно пред половина час, а следниот е дури во 5...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Дали никој од оштетените луѓе не беше слушнал за формален документ или едноставно сакаа да ги инвестираат емоциите во нов Тито, наместо во своите потомци кои набрзо стануваа огромен товар, беше бизарно да се размислува.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Станува огромна таа грижа и се изразува во еден ѕид чија градба бара толку исцедена пот и толку мисли поврзани со тоа, за на крајот да бидеме затворени.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Славејот, пупунецот, врапчињата, фениксот, колибрито, сето тоа птичје царство станува огромно гнездо - упориште од кадешто жиците на виолината емитираат звуци. Патешествието е веќе во тек.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)