станува (гл.) - човек (имн.)

А дедо му Аврам рече: „Штом не трпи навреди, гледам станува човек...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Не знаеше дека по три години откако појде в школа се роди Јана. Слушаше и стануваше човек.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Што станува човек со триесет и пет години? се праша. Старец, или мрачен разбојник? Или тетреб?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Бериќатверсен на гајлето секој човек што го има, така станува човек, Јосиф ефенди.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Детето ми израсна! Детето се измени!“ - си мислеше дедо Димо гледајќи го, и радостен што внук му узрева, станува човек, и тажен што одминаа деновите кога крај себе гледаше весело, пргаво дете.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Шеесет години жртвување, волја...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И кога тој човек е создаден и кога во него нема повеќе ниту детство, ниту младост, кога вистински станува човек, тој е завршен, готов за да умре...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Алексеј го запишав во училиште! Почна да станува човек.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сега му е најпотребен татко“, вели Иван Степанович и погледнува кон мене.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)