Татко, кон крајот од Отоманското Царство и на почетоците од Ататуркова Турција, изучуваше право за да стане адвокат, но студираше и исламска философија, за душа.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Во мојата природа има нешто многу еснафско: веројатно затоа сум станал адвокат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Синот ќе ги спроведе во дело татковите ностварени желби.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Денес сигурно знам дека таа вокација во мене ја поттикнал мојот татко затоа што самиот сакал да биде писател, но судбината го одвела во друга насока: стана адвокат и професор по психологија...
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Но може ли литературата - потфат чијашто цел е да го обликува внатрешното гледање на својот творец - да биде пренесувана од татко на син?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Од утро до вечер рмбаа на малото парче земја кое што го имаа за да може тој да студира и да стане адвокат.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Затоа јас верувам дека таа моја вокација е одговор на татковото наметнување.”
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)