спушта (гл.) - свој (прид.)

Таа плаче од страв, ја спушта својата 110 okno.mk врела, влажна уста врз неговата.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Соколе чувствува како се припива таа до него, па ја спушта својата глава на неговото рамо и гледа сѐ така во пределот, сега не се смешка а е замислена.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Чана ги спушта своите раце и тие двете се протуркуваат крај неа викајќи на цел глас луѓето да не излегуваат од вагоните, назад да ги враќаат бовчите, кокошките, јаренцата, козлињата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)