спомене (гл.) - име (имн.)

По правило, некомерцијалните станици избираат посложени и помалку популарни типови на музика (класика, џез).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Некомерцијалните станици немаат право да емитираат пропагандни пораки, но можат да се поврзат со спонзори.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во емисиите покриени од спонзори може да се спомене името на спонзорот но не смеат да се спомнуваат неговите производи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пустата Рада не сакаше дури ни во мислата да му го спомене името.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Меѓу луѓето што им помагале на гемиџиите треба одделно да се спомене името на една жена којашто со Македонија немала никаква врска, освен што имала едно големо сочувство со борбата што тука се водела против султанската тиранија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Важно беше што само еднаш ѝ го споменал името на Пелагија и тоа како Су адно тувар тижина, мори Пелагијо, уд грдите те уткина ми са чине, ет су таква тижина!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ама она му ги слуша неизговорените зборови, ти се колнам, оти пред малку, додека таа го спомена името Дончо тој прекорно заврте со главата, а кога слушна дека не се во исто одделение само што не скокна од радост!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мораше да му верува на Танаско за тежината, само не кажа во врска со што ѝ го споменал името и не препраша оти пак не сакаше да ја растура тежината што останала во Танаско.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Затоа и одвреме навреме ќе се затекнев како му се обраќам преку прозорецот, како го викам по име, му дофрлувам неважни зборови само за да се јави, да проговори нешто, или барем да ми го спомене името, да му го слушнам гласот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури и смешни причини измислував за да го повикам во собата, божем нешто да ми помогне.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Едноставно избегнал да ѝ го спомене името на својата убавица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, мојот господин Семјон го премолча името на убавицата за која се посомневал дека би можела да биде во некаква врска со тој негов случаен соговорник од кафеаната.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)